M’n moeder had van al haar lapjes die overbleven van haar vele naaiprojecten, nette rolletjes gemaakt. Soms met een elastiekje eromheen (wat na een paar jaar hard en broos was geworden), soms met een speld erdoor zodat het rolletje bij elkaar bleef. Een tijdlang had ze de gewoonte om door die lapjes heen te gaan en de restjes weg te doen waarvan ook de kleding al weg was. Dat is illustratief voor hoe die gewoonte was ontstaan om de restjes te bewaren: je zou nog eens zo’n lapje nodig kunnen hebben als het kledingstuk misschien nog eens moest worden versteld. In de tijd dat ze die lapjes wegdeed, had ik nog niet in de gaten dat ik later jùist die oude restjes leuk zou gaan vinden om te gebruiken voor patchwork. Als je dan in het familie-album een foto tegenkwam van je broertje in een geruit bloesje, dan had je ook nog een lapjes-restant gehad waar dat bloesje van was gemaakt. Maar zo ging het dus niet.
Inmiddels vind ik dat niet meer jammer, want er zijn genoeg andere lapjes die ook leuk zijn. En gelukkig is er van latere jaren nog wel een doos vol lapjes bewaard. Die verdeelden m’n zussen en ik twee jaar geleden en af en toe vis ik wat uit de voorraad die ik meenam. Een restje zalmroze van een goede kwaliteit stof is al een paar keer bruikbaar gebleken. Aan de vorm van de restjes kan ik zien dat m’n moeder van deze stof een tafelkleed had gemaakt voor de ronde keukentafel. Kleed is allang weg, maar het restje is bewaard.
Nu gebruik ik het voor een achterkant van m’n opgevulde hartje.
Een I-love-restjes-kussentje!
2 gedachten over “I love restjes”
Wat een herkenbaar verhaal. Mij moeder deed ook afrijden reepje van de gebruikte stof om de uitgeraderde patroondelen. Soms zaten er om zo’n rolletje wel vijf of meer reepjes stof, dan wist je: dat is een goed, want veelgebruikt patroon.
Schattig de hartjes! Goed om zo bezig te zijn, geeft zoveel geluk en voldoening!