Ja: ik leerde breien!!
En ik heb (gelukkig) heel goede herinneringen aan die eerste breiles van vroeger.
Ik weet het nog goed: met gele wol mocht ik een recht lapje breien en dat werd later een pannelap.
Die gele pannelappen ‘verdwenen’ vanzelf ergens in mijn jeugd (ik denk dat m’n moeder ze zoveel heeft gebruikt dat ze ‘op’ waren).
Toen breien een paar jaar geleden weer zo in de mode kwam, vond ik het leuk om die pannelappen uit m’n herinnering nog eens na te maken.
Het enige wat ik toevoegde waren de witte margrieten.
Ik heb het verhaal van dat eerste breiwerkje wel eens op m’n blog verteld: toen het gele lapje klaar was, mocht er een wit gehaakt randje omheen. En dat mocht ik mee naar huis nemen. O, vreugde! Een half uur nadat de school was uitgegaan had ik het al af. En toen had ik een probleempje: juf had gezegd dat twee toeren wel genoeg waren voor het randje. En dat was véél te snel klaar. Ik vond een oplossing: ik haalde het gehaakte randje weer uit, en deed het nog eens overnieuw. Oplossing van een zevenjarige.
Het verhaal is duidelijk: m’n liefde voor handwerk zat er al vroeg in!
En die liefde zit er nog steeds in, en het is reuze leuk om dat nu met anderen op deze manier te kunnen delen.
Meestal elke dag één of een paar blogjes via de digitale constructie, maar a.s. woensdag ben ik thuis om andere handwerkliefhebbers (c.q. bloglezeressen) thuis te ontvangen. Wel graag je even aanmelden per mail (via contactformulier).
En als je misschien toevallig nog één van je eerste handwerkjes hebt van vroeger: neem het mee! Dat zou ik leuk vinden om te zien!
Het boekje met de mooie titel “Ik leer breien” en de mooie foto – kijk eens naar het gezicht van dat kind! – plaats ik in m’n shop.
Wil je reageren?