Deze week kwam een nieuwe uitdrukking de Nederlandse taal binnen: “Ik wordt geschiphold” of: “Ik voel mij geschiphold”. Het is nog even afwachten of de uitdrukking echt ingeburgerd gaat raken, maar daar kan ik dus ook een beetje aan bijdragen. Ik hoorde de uitdrukking gisteren op de radio en het betekent dat burgers machteloos staan ten opzichte van de overheid, die nieuwe regels en oude wetten vaak zò interpreteert dat ze in het voordeel zijn van de overheid en in het nadeel van de burger. Of ze overrulen een bestaand bestemmingsplan, of drukken nieuwe plannen erdoor zonder de belanghebbenden daarvan op de hoogte te stellen. Pas achteraf krijgen burgers dan door dat ze voor voldongen feiten zijn gesteld die vaak heel nadelig kunnen zijn. Dan voel je je dus ‘geschiphold’.
En dat doe ik ook vaak. Ik voel mij ook ‘geschiphold’. We wonen hier nu bijna twintig (!) jaar en al die jaren is de hoek van onze straat een herrie-plek geweest. Toezeggingen in het bestemmingsplan werden niet nagekomen. De plek wordt jaar in jaar uit gebruikt voor bouwdrukte en onrust-affaires.
Aan het eind van de middag was er even een moment dat het rustig was. Ik griste wat lavendelzakjes uit m’n kamer en legde ze neer op de stoepranden en de zandbergen. Even een uurtje rust, want we kregen een brief dat ze vannacht de hele nacht doorgaan. Als het al te erg wordt, dan moet ik maar even aan de lavendel ruiken om weer rustig te worden.
Wij zijn dus ‘geschiphold’, en dat voelt niet goed.
Bewaren
Bewaren
Bewaren