“Ikat is de algemene benaming voor een eeuwenoude verf- en weeftechniek die over de hele wereld werd toegepast, maar nu nog slechts in enkele delen van de wereld wordt beoefend. De kleurrijke, veelal katoenen ikatstoffen met hun geheel eigen karakter en charme zijn niet alleen staaltjes van oude volkskunst die iets vertellen over de makers en hun gebruiken, hun geschiedenis en hun cultuur. Maar ze lenen zich bovendien bijzonder goed voor talrijke toepassingsmogelijkheden in de hedendaagse mode.” Die zin komt uit een boekje uit 1982 over ikat. Het behandelt de geschiedenis en de toekomst van deze techniek.
Maar wie weet hoe die toekomst zal gaan? Het loopt toch altijd anders dan verwacht. 
Technieken die uitgestorven leken, worden toch weer herontdekt. Ik had dit boekje op m’n shop staan en het werd besteld en iemand wilde het graag ophalen. Dat is leuk, want daardoor kon ik een praatje maken met een gepassioneerd weefster. Ze vertelde dat ze in een weefgroep zit die zich bezighoudt met het ikatweven. Bijzonder!
En een paar weken geleden was ik op de textieldagen in Leens en daar was een mevrouw die een kraam had gevuld met prachtige geweven ikat-doeken. De kleuren waren zo mooi! Ze had ook een ikatraam meegenomen en dat hing aan de zijkant van de kraam en mocht ik fotograferen. Mijn advies aan handwerkliefhebbers die deze zomer naar beurzen en festivals gaan: maak een praatje met mensen die zo’n interessant ambacht demonstreren! In onze jacht naar koopjes zou je misschien langs zo’n weefraam heenkijken, maar het is toch best bijzonder dat er mensen zijn die de moeite nemen om deze mooie dingen aan publiek te demonstreren.
Ik heb nu weer een nieuw boekje in m’n shop. Ikat in katoen, oude gebruiken, nieuwe ontwerpen. Voor wie zich ook hiermee weer bezighoudt, en wat leuk dat die weefgroepen er weer zijn.
Wil je reageren?