In elke rugzak een gebreid vaatdoekje

De oude rode gebutste thermoskan, die al jarenlang in mijn foto’s opduikt, is voor koffie. Maar ik heb ook nog een nette grijze en grotere thermoskan en die is voor thee. Thee-onderweg is ook vaak lekker. Bijvoorbeeld als je net van de veerboot komt en je rijdt gelijk een parkeerplaats op voor de eerste wandeling. Dan is het fijn om een thermoskan thee bij je te hebben. (De bovenste foto is de eerste die ik maakte van een serie Texel-foto’s. Inmiddels ben ik al een week bezig om alle foto’s die daarop volgden te laten zien.)

Ook met rugzakken wil ik wat kunnen afwisselen, want de ene rugzak is geschikt voor een korte wandeling en de andere voor een hele-hoop-meenemen-expeditie. En dan vind ik het ook handig als er in elke rugzak een klein vaatdoekje zit. Niet dat morsen zo erg is, met al dat water en zand. Maar gewoon, toch soms handig.
Bij de Slufter merkte ik dat alle drie de doekjes in dezelfde rugzak terecht waren gekomen. Ook goed, ze zijn toch maar klein.

Twee jaar geleden liet ik precies deze vaatdoekjes zien toen ik ze nog aan het breien was. Je kunt daar ook lezen hoe (makkelijk) je ze zelf kunt breien.
Wel even leuk, zulke knalkleuren bij de mandarijn-pauze. Maar daarna weer gewoon genieten van het immens weidse uitzicht zonder storende breisels. Hier breide de natuur haar eigen evenwichtige harmonie. En juist al die nattigheid zorgde hier voor zo’n prachtig gebied. Honderd jaar geleden werd meermaals gepoogd het gat in de duinen te dichten, om het achterliggende land droog te maken. Dat lukte niet. Nu zegt iedereen: Niet erg, juist mooi zo! Niet alles hoeft opgeveegd en opgedroogd.