In memoriam voor een lieve bloglezeres

Bloemen op strand
Een paar bloemetjes had ik meegenomen van de Faroër eilanden en het lukte me om ze goed te houden tijdens de lange bootreis terug naar het vasteland van Europa. Ik wist niet waarom ik dat zo sterk had, maar ik wilde ze in de zee gooien. Langs de kust van Denemarken deed ik dat. Het voelde als een plechtig moment.

Stenen op strand
De hele thuisreis was ik stil. Het regende onafgebroken. Heel Duitsland lang. En ik zat maar gewoon voor me uit te kijken en te hopen dat er geen rouwkaart zou zijn bij thuiskomst. Ik dacht steeds aan háár, een vrouw van mijn leeftijd. Ze was ziek. Ik had haar in januari nog opgezocht (daar had ik hier verslag van gedaan). Een bijzondere vrouw. Ze was docent op een kleine universiteit in mijn woonplaats, waar ik ook een klein baantje heb. Vanmorgen ging ik daar weer heen. En toen kreeg ik de schok: daar hing haar foto! Toen wist ik het.

Door omstandigheden kreeg ik de rouwkaart pas vanmiddag. Ik las dat de begrafenis al geweest is. Het was precies op de dag dat ik die bloemen in de zee gooide. En op de rouwkaart staat een foto van precies dezelfde stenen die ik fotografeerde. Ze hield van stenen en ze hield van bloemen en ze hield van handwerk. We hadden zòveel gelijke interesses. Een zeer geleerde vrouw, doctor in semitische talen. Velen gaan haar zò missen en ik ook.
Lieve Adrie, wat was ze bijzonder. Ze was m’n trouwste bloglezeres, vanaf het allereerste begin. Ze las m’n stukjes elke dag. Door háár begon ik te begrijpen dat ik wat mag betekenen in het leven van anderen. Ook onder mijn anonieme lezers zijn er mensen die mijn blogjes elke dag lezen. Het maakt me klein. Door háár heb ik nu ook weer moed om dit te schrijven, omdat ik weet dat ik jullie (anderen, die ik niet ken) ook een plezier doe. Een dagelijks praatje. Soms over vrolijke handwerkjes, soms over ernstige dingen.

Ik ben er nog enorm van onder de indruk. Op de universiteit kon ik al even napraten en een begin maken met de verwerking. Woorden kunnen zoveel goed doen. En ik mag hier ook woorden doorgeven. Woorden die op haar kaart staan afgedrukt. Misschien hebben anderen er wat aan. Ankerhoop.

“Je hebt de vaste koers gevonden
en kaap de goede hoop gerond
omhoog geworpen
het hecht in vaste hemelgrond

voorbij het heilige gordijn
waarlangs Hij jou is voorgegaan
mag je nu bij Hem binnenlopen
en in de haven van zijn Heerlijkheid
voorgoed voor anker gaan.”

De laatste telefoongesprekken sloot ze steeds af met “tot weerziens”.
Maar het valt me wèl zwaar om nu mijn vakantie-blogjes te schrijven, wetende dat zij ze niet meer leest. Zij zou er zo van hebben genoten. We hadden zoveel dezelfde interesses. En ze hield net zo van handwerk als ik. En van bloemen. En van stenen.
Maar bovenal deelden we de ankerhoop.

stenenstrand

Bewaren

Bewaren

Bewaren

5 gedachten over “In memoriam voor een lieve bloglezeres”

  1. Beerta Bosch-Wichers Hoeth

    Naar aanleiding van dit mooie stukje wil ik je laten weten dat ik ook iedere dag je blog lees en geniet. Zo veel herkenbaar. Veel boeken die ik ook heb en liefde voor handwerken. Hartelijke. Ijken groeten, beerta.

  2. Hiltsje Visbeek-Blumers

    Lieve Margriet. Ook ik lees zo graag je blog. en zit nu met tranen in de ogen je laatste blog te lezen.
    Wat verdrietig dat je er nu niet bij kon zijn maar zo lopen de dingen dan.Heel veel sterkte.
    Jullie hebben een prachtige reis gemaakt.En je maakt met je blog veel mensen blij.Groetjes van Hiltsje

  3. Lieve reageerders,
    Hartelijk dank voor jullie reacties. Het viel me niet mee om terug te komen van vakantie en direct met rouw geconfronteerd te worden. Ik had een hoofd vol gedachten en emoties en het was ook lastig om uit al die gedachten keuzes te maken voor het schrijven van dit blogje. Ik had ook nog wel wat meer aandacht willen geven aan de bijzondere persoon die Adrie was. Maar toen ik ging schrijven, kwam dìt er uit. Ook natuurlijk omdat ik voor een blòg schrijf, en voor jùllie. Ik vond het fijn dat er wat reacties van jullie kwamen, dat deed me goed. Rouw is heftig en intens en voor velen van ons ook herkenbaar. En we kunnen elkaar alleen maar een beetje troosten als we elkaar ook af en toe even in onze ziel laten kijken. Liefs van mij!

Laat een antwoord achter aan Hiltsje Visbeek-Blumers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.