Internationale vrouwendag
Vrijheid is ook: kùnnen kiezen om te doen wat bij je past.
Internationale Vrouwendag staat elk jaar op 8 maart in het teken van strijdbaarheid en het gevoel van solidariteit van vrouwen overal ter wereld, meestal aan de hand van een specifiek thema. Dit jaar is dat: vrijheid.
Op 8 maart 1908 vond in New York een staking plaats van vrouwen in de textiel- en kledingindustrie. Deze vrouwen staakten voor een achturige werkdag, betere arbeidsomstandigheden en kiesrecht. Deze staking vormde het begin van de emancipatie van vrouwen en de strijd tegen vrouwendiscriminatie.
Vele vrouwen zetten zich gedurende hun hele leven zich in voor hun gezinnen, voor anderen, voor een betere wereld. Vandaag is er aandacht voor vrouwen die dat moeten doen in moeilijke omstandigheden en in achtergestelde posities.
Dit kussentje kocht ik gister ergens. Het lijkt op weefwerk maar het is geborduurd. Vrouwen weven overal hun liefde en toewijding doorheen.
De eerste zin van dit blogje is een citaat uit het thema van dit jaar.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
3 gedachten over “Internationale vrouwendag”
Goedemorgen,
Met veel plezier lees ik je blog elke dag. Zo ook vanmorgen, over 8 maart. Ik vraag me nu af of de textielarbeidsters in Amerika in 1908 staakten voor een “acht” urige werkdag. ze staakten o.a. om de zeer lange werkdagen terug te brengen, maar naar 8 uur, dat geloof ik niet. Ik heb geprobeerd het op te zoeken, maar dat is me niet gelukt.
Nogmaals dank voor je zeer interessante blog, over zoveel verschillende onderwerpen.
Een fijne dag,
Alize Langerhorst
Bedankt voor je reactie en je hebt helemaal gelijk!
Voorafgaand aan m’n blogje had ik even gegoogled en ik kwam op een ‘makkelijke’ pagina terecht met wat overzicht-informatie hierover. Daar las ik dat van die 8-urige werkdag, en meestal denk ik zelf wel even na over wat ik schrijf en formuleer maar dit keer was ik te kritiekloos en nam die gedachte over, wat ik van mezelf nu best wel dom vind. Want het slaat inderdaad nergens op, en is een weergave vanuit ònze maatschappij en dan de schrijver of schrijfster van dat stukje heeft geen recht gedaan aan de schrijnende omstandigheden van toen, door het zo te schrijven.
Hier vind je de link waarop ik dit las: https://www.beleven.org/feest/internationale_vrouwendag
Overigens ben ik zelf op 8 maart nu ook eens een keer naar een bijeenkomst van vrouwendag geweest, voor de eerste keer. Het werd georganiseerd door een werkgroep, met subsidie van de stad waar ik woon. Het ging er allemaal heel kalm aan toe, er waren wat workshops en er was een praatje van Amnesty. De workshops vond ik niet erg aansluiten bij mijn verwachting. Je kon wat sjaaltjes om je heen laten draperen om te kijken welke kleur je het beste stond en zo. Dat was allemaal wel aardig, maar daar kwam ik niet voor. Wèl heb ik nog een mooi gesprek gehad, waarin we wat uitwisselden over onze bewogenheid voor vrouwen in onderdrukte situaties.
En nu vanmorgen lees ik eerst het nieuws (dat doe ik altijd voordat ik begin te bloggen) en klikte ook op een filmpje over hoe internationale vrouwendag gister is ingevuld met allerlei heftige demonstraties. Dat vind ik allemaal heel triest en gewelddadig en verschrikkelijk en daar wil ik me verre van houden, dus heb ik besloten om nu ook niet meer verder een blogje te schrijven over internationale vrouwendag.
Dus ik ben blij met jouw reactie, want dat geeft me de gelegenheid om hier nog wel op te reageren. Enerzijds dus een haast bagatelliseren van de eerste staking. Alsof het om een 8 urige werkdag zou zijn gegaan. Dat doet die eerste staking geen recht. En anderzijds nog steeds de onhoudbare onderdrukking, die tot heftige taferelen leidt. Toen ik net dat filmpje keek had ik medelijden met die vrouwen. Velen van de demonstranten zullen nu nog gewond ergens in een politiecel zitten. Arme vrouwen.
volkomen eens met jouw reactie op die heftige demonstratie gisteren, heb me er buiten gehouden want dat zijn ”mijn mensen” niet, zoddons moeder zeggen .. en ja, ik google ook vaak terdege als ik iets tegenkom want wil zeker weten of ik ’t wel bij het rechte end heb maar Margrietje, vergissen is menselijk hoor, jij faket nooit dus dat weten we van jou !!!