Jong in Hindeloopen

“Hoe was het om geboren te worden in Hindeloopen, op te groeien aan het water en binnen de beschutting van de Zuiderzeedijk?” Vóór de dag van gisteren was ik me er niet van bewust dat ik het antwoord op deze vragen uit een museum-folder graag wilde weten. Maar toen ik eenmaal in het museum van Hindeloopen was, werd ik zò geboeid dat ik het wèl wilde weten! En middels deze foto’s die ik maakte, deel ik wat van mijn bevindingen.

We waren een midweek op Vlieland geweest en vanuit het hoge noorden konden we weer via de snelweg terug naar het midden van het land. Maar de dag was nog niet voorbij en we hadden zin om de route langs de oude Zuiderzee te rijden. Via Makkum en Hindeloopen: roemrijke stadjes met een rijk verleden. In Hindeloopen parkeerden we onze auto op een groot parkeerterrein net buiten het stadje en merkten daar al: dit terrein is berekend op veel toeristen! Wat apart om dan te merken dat er overal auto’s met buitenlandse nummerborden staan, en ook tijdens het rondlopen in het stadje hoor je wel wat vreemde talen spreken. Buitenlandse toeristen houden ervan om oude klederdracht-stadjes te bezoeken, maar zelf was ik hier nog nooit eerder geweest. Blij dat er nu gelegenheid was!

In het museum van Hindeloopen was een expositie met de titel “Jong in Hindeloopen”. Die tentoonstelling is juist dit weekend afgelopen. Via allerlei invalshoeken werd een beeld gegeven van hoe baby’s en kleine kinderen ontvangen werden in de gezinnen. De bovenste foto toont één van de opstellingen, waarbij de rijke interieurs zijn weergegeven. En op deze foto een schilderij van Pieter Willem Sebes, waarop een moeder haar baby voedt, terwijl een peuter aan haar voeten speelt. Wat een pracht!

Ook een poppenhuis geeft de rijkdom aan kleur en decoratie volop weer. Zodra een kindje het levenslicht had aanschouwd werd het ingebakerd en in de kleurig beschilderde Hindelooper wieg gelegd. En niet alleen de wiegen werden beschilderd, ook allerlei andere houten voorwerpen. Er is veel onderzoek gedaan naar de kenmerken van de Hindelooper schilderkunst. En in de museumwinkel kocht ik een paar boekjes daarover. Als ik die straks uit heb, zet ik ze wel in m’n shop. Leuk om er wat meer over te lezen!

Deze wieg paste ook helemaal in de tentoonstelling. En ook musea gaan met hun tijd mee: het lakentje is nieuw geborduurd anno 2015. Een goede stimulans voor ons om ook die oude motieven opnieuw te gebruiken. Ze zijn er mooi genoeg voor!

Misschien gaat het bij anderen ook zo dat we dit moois in eigen land nog niet gezien hebben. Als je van klederdracht en folklore houdt, dan is dit museum zeker een aanrader!  Parkeer je auto maar gewoon tussen alle buitenlandse nummerborden om rond te dwalen in dit mooie stadje.