Weven van smalle banden, met behulp van kaarten met gaten, werd al in de ‘Oertijd’ gedaan. Net als spinnen met een spintol en draden bij elkaar binden met een naaldbindnaald. In het Oertijdpark in Borger worden deze oude technieken weer onder de aandacht gebracht.
In één van de hutten stonden we te praten met de ‘bewoner’ van deze hut. M’n broer is archeoloog, dus die hield het gesprek wel gaande. Ik maakte me even los van het gesprek want ik wilde een mooie mand fotograferen. Die foto zou ik vast nog wel eens kunnen gebruiken. Met de lens op de mand viel mijn oog op een kaartweefsel in de donkere hoek. Hoera, dat is leuk om te zien!
Over de hele wereld hebben archeologen kaarten gevonden met gaten (of met gleuven, zoals hier). Deze kaarten werden gemaakt van been of hout. Daarmee konden ze in wat wij nu ‘primitieve omstandigheden’ noemen een sterk weefsel maken.
Ik voegde me weer bij het gezelschap, en vroeg of ze op dit park dan misschien ook naaldbindnaalden hebben. Dàt zou leuk zijn, als ik daar een paar van mee naar huis kon nemen! De gastheer van deze hut wist wel precies wat ik bedoelde, en hij wist dat ze ook al wel eens wat van deze naalden hebben gemaakt op het park. De beenderen om ze uit te maken kregen ze in een slagerij. Ik mocht het wel navragen in de museum-winkel, wat ik ook deed. Maar daar wisten ze van niets.
Mijn boodschap: ben je geïnteresseerd om hier eens een workshop van het één of het ander te doen, vraag er dan naar! Dit is ècht een mooie plek om die oude technieken te leren. En er zijn ook wel mensen die hun expertise daarin willen overdragen. Als het je tegelijkertijd om de sfeer te doen is, dan zou ik hier naar toe gaan.
Oude kaartjes (van HzG) kun je bij mij nog wel kopen.