Lange tijd was deze krans een vast element van onze kerstversiering: elk jaar kwam hij weer uit de doos. Gemaakt in de jaren negentig, toen het mode was om kleine lapjes stof op een bol of cirkel van piepschuim te prikken. Zo’n Christmas-ornament, gemaakt in de tijd toen ik volop knutselde met mijn destijds zevenjarige dochter, riep elk jaar weer gevoelens van nostalgie op. Dit jaar vind ik de foto wel voldoende en de krans blijft in de doos. De dochter is allang volwassen en houdt ons een paar dagen gezelschap. De dagen vliegen voorbij met praten, boodschappen doen, koken en theedrinken (en ’s avonds een biertje). Voor nostalgie heb ik nauwelijks ruimte want het heden is ook leuk. Dus even deze oude foto en dan gaan we weer op stap. We gaan een eindje rijden en een paar dagen bij onze dochter kerst vieren! Gister gingen we nog naar een winkel waar ik wist dat ze prachtige hedendaagse grote kransen hadden, maar de hele winkel bleek opgedoekt. Dan maar zonder kerstkrans, kan ook.