“Genieten van alle steekjes die niet dezelfde kant uitgaan.” Dat schreef ik toen ik vijf jaar geleden dit kussen ook liet zien op mijn blog. Het is het kussen uit m’n tienertijd. M’n moeder kocht een paar keer zo’n pakket voor me, met voorbedrukt stramien en wol om zelf zo’n kussen te maken. Dat heeft mijn liefde voor handwerken gevoed. Het kussen bewaarde ik m’n hele leven en en af toe lag het weer eens in de kamer. Vooral in de tijd dat tijdschrift Flow de charme van deze ietwat oudbolligheid benadrukte. Deze kussens en geborduurde rozen werden mede daardoor weer helemaal hip. En ik was blij dat ik de mijne altijd heb bewaard. Jarenlang zat het in een doos in de verste uithoek van de zolder, en ineens mag het dan weer gezien worden. En dat de steekjes dan niet allemaal dezelfde kant uitgaan, ach, dat is juist een deel van de charme! Ik was nog maar een tiener toen ik het maakte, en moest nog veel leren.
Het kussen ligt op de achterkant van een oude doorgestikte deken, voor nog meer oude handwerkcharme. Voor vandaag is het een zondags Flow-kussen!