Kinderkleertjes breien

Deze handzame pocket werd uitgegeven in 1982, dus in principe had ik dit kunnen kopen en gebruiken toen ik zelf kinderen kreeg. Ik breide heel wat af voor m’n kindjes en liet me daarbij leiden door kleurige tijdschriften waarin overvloedige voorbeelden stonden van truitjes met allerlei speciaal aangegeven wol en katoen. Intussen is die hoeveelheid voorbeelden en patronen alleen maar toegenomen en moeders en oma’s hebben inmiddels de keuze uit wel duizenden modellen. En dan hebben we het nog niet eens over internet. Maar toch: als ik in de tijd dat ik zelf kindertruitjes breide zou hebben geweten dat dit boekje bestond, dan had ik het zeker graag willen hebben. Het is lekker basic. Er staan vooral duidelijke tekeningen in met standaardmaten en aanwijzingen hoe je met je eigen wol tot een bevredigend resultaat kunt komen. Niet al te veel poespas, maar simpele basis-aanwijzingen. De reden dat ik dit handige boekje “Kinderkleertjes om zelf te breien” in m’n shop plaats, is dat ik denk dat er nu ook wel mensen zijn die dit zouden willen kopen (nu ze weten dat dit boekje bestaat).

Ik keek eens goed naar de voorkant en zag daarop een breister zitten die net zo’n blauw borduurwerk ter hand heeft als dat ik heb liggen. En ze breit ook op zulke lange pennen. Mijn breiwerk ligt al een tijdje. In januari schreef ik een blogje over een mand vol dikke blauwe en rode wol, en stelde de vraag: Wat zal ik er eens van maken? Daarop kreeg ik een paar suggesties maar ik was er nog niet op teruggekomen. Dus voor wie het interessant vindt: ik brei van die hele dikke wol een kleedje. Een poef zou ook kunnen maar die zie ik niet zitten (pardon the pun). De wol is nogal dik dus het moest iets diks worden. Een kleedje dus. En omdat ik dat ook niet echt nodig heb, schiet het ook niet zo op.