Klacht over Handwerkbeurs: dreun-herrie

Vandaag ging ik naar de Handwerkbeurs in Zwolle. Een beurs waar duizenden handwerk-minnende vrouwen mèt plezier en vóór hun plezier naar toe gaan.
Ik popel om wat leuke blogjes daarover te schrijven, maar eerst komt een kritisch blogje.
Dit kritische blogje begint met het slechte nieuws:

Duizenden vrouwen, die vandaag naar de Handwerkbeurs gingen, zijn vanavond en morgen moe-er dan zij zouden willen. En moe-er dan nodig is.
Het was te warm en te lawaaierig in die beurshallen.

En dan komt het goede nieuws:
Met een heel simpele oplossing kunnen al die duizenden vrouwen die de beurs bezoeken voortaan veel minder moe zijn.
En daar gaat dit blogje verder over.

Wat is er aan de hand?
Zoals gewoonlijk stond de ‘muziek’ weer eens aan in de IJsselhallen, waar traditiegetrouw de beurs wordt gehouden. Al eerder heb ik daarover geklaagd en ook geblogd. Die muziek is nergens voor nodig en veroorzaakt extra veel ruis en versterkt het geroezemoes. En daar worden mensen moe van.

Ook was het weer veel te warm. Ik zag mensen met blote armen, die bovenkleding hadden uitgetrokken. Ik kan zelfs nòg een voorbeeld geven: Ik liep langs een stand met een produkt waarin ik was geïnteresseerd. De mevrouw van de stand was druk aan het praten met andere geïnteresseerden. Ik besloot even door te lopen en later terug te komen. Toen ik dat deed trof ik de stand onbevrouwd. Dus liep ik opnieuw door, en besloot later terug te keren. Toen ik voor de derde keer bij deze stand kwam, was de standhoudster er weer. Bij wijze van introduktie zei ik: “Ik was net al even hier, maar trof niemand.” Dat was gewoon een opmerking om m’n interesse te illustreren. Daar had ze verder niet op in hoeven te gaan, maar ze zei: “Ja, ik kon het hier ècht niet meer uithouden! Ik had het zò warm! Ik ben even naar een andere stand gegaan om daar nieuwe kleren te kopen.”
Dan denk ik: Dat is toch niet normaal? Kom op, het is gewoon februari! Er komen hier vrouwen die hun mooie gebreide truien aan willen hebben, en die worden nu geacht allemaal in hun hemd te gaan lopen? Of erger nog: nieuwe kleren te gaan kopen? Dat is echt bizar!

Maar ik zal het verder niet over de warmte hebben. Zelf heb ik me erop gekleed, en trouwe beursbezoekers weten inmiddels dat ze hun warme trui beter nìet aan kunnen trekken. Het is gewoon altijd veel te warm, en daar wordt je ook moe van.

Mijn stukje gaat verder over de herrie. De meeste mensen weten niet dat er boven het geroezemoes van het praten óók nog een radio staat te dreunen. De meeste mensen letten er niet op. Maar ze zeggen wèl dat ze zo moe worden van zo’n beursdag. Dat komt dus door die twee dingen: de warmte en de herrie.

Nadat ik vanmorgen een paar stands had bezocht, besloot ik maar weer eens (net als andere jaren) een melding te doen bij de balie. Ik vroeg of de muziek uit mocht. Ik kreeg te horen wat ik wel vaker te horen krijg: “U bent de eerste die dit vraagt. Wij horen nooit klachten.” Het was duidelijk dat ze bedoelde dat één vraag niet de moeite waard is om naar te luisteren en dat ik dus eigenlijk niet normaal ben. Dus moest ik met een toelichting komen. Ik zei dat ik misschien de enige ben die een melding doet, maar dat veel meer mensen er last van hebben. Niet iedereen neemt de moeite om zich weer helemaal terug te wurmen tegen de stroom in om te vragen of de muziek uit mag. Maar dat er heus veel anderen mensen zijn, die het ook irritant vinden.
De mevrouw van de balie deed de toezegging om aan de installatie-beheerder te vragen of het anders kon. Maar ze dacht van niet, want de installatie moest ook beschikbaar blijven voor het omroepen van kentekens van auto’s waarvan de lichten zijn blijven branden.

Ik ging weer terug naar de beurs. Tenslotte kwam ik daar om te genieten van de vele stands met mooi handwerk. Ik probeerde het van me af te zetten, maar het lukte me niet. Ik stond bij een stand, en de standbeheerder zei dat hij er ook last van had. “Zie je wel dat ik niet de enige ben?” En dat ging ik vervolgens maar weer melden bij de receptie. Het was nu bijna een uur na m’n eerste melding en de boemboemboem-dreun was nog niet weg.

Ik besloot het nu anders aan te pakken. Ik besloot me heel nederig op te stellen. “Mag de muziek alstublieft uit? vroeg ik. Ik ben hier gekomen om te genieten, maar de herrie is een grote verhindering.” Ze kenden me nog van een uur geleden. Nu ging een andere mevrouw mij antwoord geven en zij was uitermate onwillig. Niks geen toezegging. Opnieuw het herhalen van het argument dat de kentekens van de lichtgevende auto’s moesten worden omgeroepen. Mijn oplossing was: “Dan zet je de muziek uit, en als er wat omgeroepen moet worden, dan zet je de installatie weer even aan. Dat zal een kwestie van een aan-en-uit-knopje zijn; no problem.”
Maar ze was onwillig, en daardoor werd ik stelliger, en werd het gesprek vervelender. Weer kreeg ik het argument te horen dat ik maar één iemand was, en dat al die duizenden mensen nergens over praten. Ik zei dat we voor het handwerk kwamen, en niet voor een discodreun, en zo ging het nog een tijdje door. Ook beet ze me nog toe dat ik maar oordopjes in moest doen. Daarop zei ik natuurlijk dat ik dan niet met de standhouders kan praten. Een kinderachtige vertoning, daar bij die balie. Toen zei ze dat de discussie gesloten was (wat ik nogal onbeleefd vond), en ik zei dat ik een klacht ging indienen. “Je doet maar” zei ze.

Na nog een tijdje over de beurs te hebben gelopen, was het tijd om m’n handwerkvriendin te ontmoeten. Zelfde plek als vorige keer, dat is leuk zulke tradities. We gingen samen pauze houden, koffie drinken, praten over de beurs. Fijn! Ik besloot niet over m’n negatieve ervaring te praten. Ik had gewoon zin in positieve gesprekken over zoveel mooie dingen die er te zien waren. Er gingen mensen weg aan ons tafeltje, en een halve minuut later kwamen er weer nieuwe. De mevrouw die nu vlakbij ons kwam zitten zei zomaar uit zichzelf: “Het is nogal overweldigend! Zòveel indrukken en dan ook nog al die herrie!” Zo kwam het gesprek er tòch op. Deze mevrouw zei dat ze ernstig ziek is geweest en dat het eigenlijk teveel is om hier te zijn, maar ze wil het zo graag. Even een paar uur in die handwerkweelde zijn. Maar ja, het is wèl eigenlijk teveel…. Dat moet ze straks weer bezuren….

En daar had ik m’n illustratie! Zomaar ongezocht een opmerking van één van die vele vrouwen die wel dégelijk aangeven dat het verblijf op de beurs niet alleen inspirerend is, maar óók een belasting. Een belasting die nergens voor nodig is. Want die muziek die kan gewoon ùit! Dat scheelt een heel stuk in de beurs-beleving, die dan wat rustiger wordt.

Het enige wat ik nu kan doen is werken aan bewustwording. Er zijn veel mensen die zeggen dat ze ‘nergens last van hebben’ omdat ze de dreun niet bewust waarnemen. Maar hij ìs er wel! En die dreun draagt bij aan vermoeidheid.
Ik zou het natuurlijk prachtig vinden als iedereen bij het kopen van het kaartje, of bij het langslopen langs die balie, even die vraag stelt: “Mag de muziek uit alsjeblieft?” Dan hoef ik volgende keer niet wéér die opmerking te horen ‘dat ik de enige ben.’
Maar doe dat dan niet voor mij, maar doe het voor jezelf! Want óók als je denkt dat je ‘nergens last van hebt’, of als je de muziek niet bewust waarneemt, dan geldt: die dreun heeft invloed op je! En van die urenlange dreun wordt je moe-er dan nodig is!

Het was een lang stuk om te lezen. Misschien moet ik het herschrijven. Maar vanavond niet meer. Ik ga ook verder na-genieten en uitrusten van een drukke dag.
De foto is van een stand waar ik wol heb gekocht. De tweede foto is dezelfde als de eerste, maar dan op z’n kop. Ik had dus te weinig foto’s voor dit blogje…
Ik maakte nog een aantal foto’s van inspirerend en vernieuwend handwerk voor wat ‘leuke’ blogjes en die komen maandag.
Tenslotte dan nog een foto van mijzelf, temidden van al die andere beursbezoekers (die er niet om vroegen om op mijn blog te komen, dus ze zijn niet herkenbaar). Even laten zien dat ik zeker ook wel genoten heb vandaag…. Alleen m’n corsage is allang niet meer zichtbaar: die zat op m’n vest en dat was natuurlijk allàng uitgetrokken….

5 gedachten over “Klacht over Handwerkbeurs: dreun-herrie”

  1. Goed verhaal, Margriet! Door omstandigheden was ik niet in de gelegenheid om naar de Handwerkbeurs te gaan, en achteraf ben ik daar nu blij om. Met al die herrie zou ik ook al na een uurtje zijn weggevlucht! Dat heb ik daar al eens eerder gedaan, en toen vanwege de extreme drukte, je kon toen letterlijk geen kant meer op en werd totaal gemangeld.
    Op Facebook stonden gisteren meer negatieve reacties; o.a. ook over de smerige toiletten; dus er mankeerde meer aan deze beurs. Maar veel reacties waren onzichtbaar (“weggeselecteerd” heette dat, oftewel: “weggecensureerd”).
    Het is te hopen dat de organisatie van deze beurs hier wat van opsteekt, zich de kritiek ter harte neemt, en de volgende keer laat zien dat het beter kan. Voor zo’n entreeprijs zou dat wel mogen…
    Aan de standhouders heeft het vast niet gelegen, lijkt mij zo.
    Groeten van Digna en een prettige, rustige zondag gewenst!

  2. goedemiddag margriet ,
    ik was er ( na jaren ) ook weer eens ; maar op vrijdag en ben het helemaal met je eens .
    ga niet weer ; mij teveel van hetzelfde : wol / quilten , en stands , die NIETS met handwerken te maken hadden : kleding , massagestoel ; of leeg .
    mijn idee daarover is , dat de belangstelling terugloopt ; de organisatie dan inkomsten mist en dan maar anderen neemt .
    en wat denk je als het warm is : dan drinken mensen meer : hoor je de kassa al ?
    vaker moeten plassen en dan die vieze toiletten !!!
    als ik iets nodig heb , ga ik liever naar een winkel ; minder fel licht ( kleurverschil en achteraf niet goed ) en geen miskoop daardoor .

  3. Jaren ging ik naar de handwerkbeurs.
    Altijd op zaterdag want dan reisde ik met 40% korting ook voor negenen.
    En ook al jaren was het dan carnaval hier in het zuiden. Leuk was het om de vierders naar huis te zien gaan in hun besmeurde kleding want de hele nacht doorgefeest (veronderstel ik).
    Nog leuker om in Zwolle, onverwacht, dan een groepje verklede mensen tegen te komen.

    Zo vroeg op de beurs was het altijd heerlijk rustig. En dan na tweeën, als het steeds drukker ging worden, weer lekker op weg naar huis.
    Warm was het ook toen al vaak. Maar ik vond het toch elk jaar een feestje om daar rond te lopen, ideeën op te doen en mijn voorraad aan te vullen.
    Maar af en toe valt de beurs samen met verjaardagen hier in de familie zo ook dit jaar. Dus dan blijf ik thuis. Ik heb nog genoeg voorraad…..ideeën komen ook via internet…..ik kan nog járen vooruit met alles!!
    En inderdaad…..het lijkt ook minder te worden…eerdere jaren zag ik ook al lege plekken.
    Maar ik denk toch met veel plezier terug aan al mijn bezoekjes daar en de mensen die ik onverwacht tegen kwam.

  4. Goedemiddag,
    Ook ik heb geen prettige ervaring met de handwerkbeurs, het begon al buiten in de regen, er stond om 10.30 uur een heeeele lange rij dames voor de ingang, we dachten nu we hebben een E-ticket dus kunnen zo doorlopen, maar dicht bij de ingang een reacties van al die dames die in de rij stonden te wachten dat we achter aan moesten sluiten want hun hadden ook een E-ticket. Nou je stemming word er dan niet beter op in de regen. Bij de kassa voor een dagkaartje stonden geen mensen te wachten.
    Maar opeens ging het snel en konden we naar binnen, dus hadden de controleurs ook in de gaten dat dit niet prettig was. Maar oh wee wat was het druk, vol en warm binnen, dus op tijd maar even zitten om wat te drinken, maar om 13.00 uur had ik het inmiddels zo in mijn hoofd van al die drukte en warmte dat mijn vriendin en ik maar besloten om naar huis te gaan, erg jammer want we hadden nog lang niet alles gezien. Hopelijk is het volgend jaar minder warm, minder lawaai, en een betere binnenkomst want dit was niet prettig terwijl we er zo graag naar toe gaan en te kijken wat er zo allemaal te koop is.

  5. Annette Nicolai

    Wat een goed verhaal; ik ben het helemaal met je eens. Mijn dochter en ik waren vroeg gegaan maar ik werd ook overdonderd door de drukte, het lawaai en de hitte en we zijn al vertrokken vóórdat we alles hadden gezien. Misschien is het een idee om een flink aantal standhouders ook te mobiliseren, om iets van de warmte en de harde muziek te zeggen. Tenslotte betalen zij behoorlijk wat geld om op de handwerkbeurs hun kraam op te zetten en wellicht is de organisatie hier wél gevoelig voor. Want zonder al die standhouders minder bezoekers en uiteindelijk geen beurs (zo is het met de handwerkbeurs in Rijswijk gegaan). Ik heb na deze beurs al overwogen volgend jaar níet te gaan.

Laat een antwoord achter aan Elly Horlings Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.