Wat is er nou toch makkelijker om te zaaien dan een klaproos? We zouden het eigenlijk allemaal moeten doen: handjevol zaad meenemen op de fiets en dan gewoon overal langs de weg wat zaadjes laten vallen. Om het wat gezelliger te maken in de stad. Of om het goede voorbeeld te geven aan de gemeenteraad, wanneer die te lang wacht met plantsoenen planten in de woonwijken. Bij mij in de buurt heeft de stad wel èrg lang gewacht met de wijk een beetje netjes maken. Jaar-in-jaar-uit lag er een veldje rotzooi op de hoek van de straat. Gelukkig kwam dit voorjaar een ploegje internationele wielrenners langsfietsen, want eindelijk kwamen er wat werklui die het verwaarloosde hoekje omploegde en er wat zaadjes instrooiden. En nu is alles opgekomen en is het een stuk gezelliger om de straat in te komen. Een heel veldje met klaprozen staat te stralen op de plek waar het eerder altijd zo rommelig was.
Lang voordat ik begon te bloggen verzamelde ik al borduurwerkjes met klaprozen en op de antiekmarkt kon ik er weer één bijkopen. Mooi hè?
Ik heb ook twee borduurpatronen van klaprozen, uitgegeven door tijdschrift Margriet in 1973.
En het is misschien een beetje overdone om hier nou nog weer een foto van dat klaprozen-veldje onder te plakken, maar ik moet gewoon even m’n blijdschap delen dat het er hier op de hoek na al die jaren een beetje fatsoenlijk uitziet.
(PS Klaprozen doen het eigenlijk alleen maar goed in het eerste en tweede jaar nadat een stuk grond is omgeploegd. Pioniersvegetatie. Dus die tip van zaadjes langs de weg strooien gaat helaas niet op. Behalve waar de weg net is aangelegd dus.)
Wil je reageren?