Met fijne kruisjes op fijn linnen borduurde iemand een tafelkleedje, en misschien werd dat het zondagse tafelkleedje waardoor de gedekte tafel gelijk iets feestelijks kreeg. De moeder van het gezin was zuinig op, want het was een heel werk geweest om het te borduren. Maar het ging ook vaak in de was, en daardoor werd het dun. Hierdoor zijn er niet zoveel van bewaard gebleven; een tafelkleedje was een gebruiksvoorwerp wat versleet en werd weggedaan. Dit kleedje laat zien hoe de merklapmotieven soms ook werden toegepast, en zo waren ze ook bedoeld, om gebruikt te worden op ‘gebruikslinnengoed’.