We maakten twee lange wandelingen in Limburg. In een eerder blogje liet ik zien dat het een ruige tocht was, met winterse buien. Maar Limburg in het voorjaar is ook lieflijk, en met veel stralend witte bloemetjes. Alle bloemetjes uit m’n jeugd kwamen weer terug, en de herinneringen aan hoe m’n papa vroeger enthousiast was en de namen noemde: Look zonder Look, Daslook, Vogelmelk, Hoornbloem, Veldkers…. Dat blijft je je hele leven bij, en als je dan zelf vele jaren later die bloemen weer ziet, merk je dat je dat enthousiasme hebt overgenomen. Prachtig om het allemaal weer te zien!
Na de wandelingen in het huisje had ik zin om even wat te borduren, met uitzicht op het dal. Een klein merklapje maar, alleen maar het ABC want dat is genoeg. Toen het bijna af was, was het droog en wilden we nog een eindje rijden. Ik nam m’n nieuwe merklapje mee en hing het aan het hek, waarachter Limburgs’ trots stond te pralen met duizenden bloesem-bloempjes. En daarna legde ik het op een muur van witte bloempjes: Vogelmuur. Nu wens ik duizenden en duizenden kinderen toe dat hun papa’s en mama’s hen ook meenemen naar Limburg in het voorjaar, en ze dan enthousiast het abc van al die wilde bloemen bijbrengen. Als je dat in je jeugd hebt meegekregen, dan blijft die soorten-rijkdom je de rest van je leven blijdschap geven!