Kleurig kussentje op de kwelder

M’n kleurige geborduurde kussentje lag tussen de zeealsem die groeit op het laatste strookje land voordat het wad begint.

Zeealsem kan goed tegen zout. Het zout wordt via de bladeren uitgescheiden zodat zeealsem goed kan groeien op de kwelder. Aan de zandige rand van de slenken die door de kwelder lopen groeit de bijzondere plant met haar fijnvertakte grijze blaadjes.

Toen ik het kussentje neerlegde en daarna weer opraapte rook ik de heerlijke sterke geur die de plant verspreidt zodra je haar aanraakt. Een zilver veldje vol geneeskrachtig maritiem absinth, dat was een week geleden op zondag de plek waar ik me helemaal ontspande.

Even verderop was de grond hard en uitgedroogd. Er groeide niks. Over een paar uur zou het zoute water weer door de diepe groeven z’n weg zoeken en nog weer later zou het water zich terugtrekken naar de zee, maar er zou niet veel groeikracht zijn op dit stukje grond.

Wie ben je en wie wil je zijn?
Waar kom je goed tot je recht?
Dat zijn indringende vragen. En soms het overdenken waard.
Ik maakte de vragen nog wat persoonlijker, toen ik hier vorige week was:

Wie ben ik en wie wil ik zijn?
Waar kom ik goed tot m’n recht?
Kan ik goed tegen zout en kan ik dat ook weer uitscheiden als ik er teveel van krijg?
Of laat ik me uitdrogen op de harde grond waar ik van geen betekenis kan zijn?
Waar groei ik, waar bloei ik, waar ben ik op m’n plek?

En elke zondag opnieuw is er rust en ruimte om die vragen te overdenken en antwoorden te overwegen.
Fijne zondag!