Een paar velletjes uitgescheurd uit een oud tijdschrift: die kun je jarenlang bewaren en elke keer kom je ze tegen. Tot er eindelijk een moment aanbreekt waarop je zegt: En nù ga ik dat maken! Dus maakte ik een speldenkussentje, precies zoals op het plaatje. Daarna was mijn maak-behoefte nog steeds niet bevredigd, dus borduurde ik er nog één. Vandaag maakte ik het tweede kussentje af en stuurde het op naar een land waar ze nog veel strenger zijn met de corona-maatregelen dan bij ons. Dan is het fijn als er dan weer iets leuks in de post is.