Dat klinkt lekker als je het uitspreekt: Klokkekleedje met torenhaantje!
Een windhaan of weerhaan is een windwijzer in de vorm van een haan, maar niet alle hanen kunnen ook echt met de wind meedraaien, dus het is wel duidelijk dat er een lange ontwikkeling is geweest om hanen bovenop een toren te plaatsen. Ze werden trouwens vroeger ook wel bovenop een kruis of op de kruin van een kerstboom of meiboom geplaatst. De oudste verwijzing naar een haan bovenop een toren komt al uit de 9e eeuw. In de heidense tijd was het een afweersymbool om een beeld van een haan of hamer of paard bovenop een toren te plaatsen, maar met de kerstening werd het een christelijk symbool, wat bovenop een kerk werd geplaatst. De haan werd toen een verwijzing naar Petrus, die eerst Jezus verloochende (en toen kraaide de haan), en daarna verkondigde hij dat de opgestane Christus de Messias is.
Er was ook een ontwikkeling om langwerpige kleedjes bovenop een klok te leggen, met aan weerszijden een geborduurd symbool. Vaak een schip of een levensboom, maar nu kwam ik dus ook deze hanen tegen. Ze zijn mooi geborduurd op fijn handwerklinnen en nog mooi van kleur. Met Pasen was ik ze vergeten, maar ik kan ze vast nu ook nog wel in m’n shop plaatsen.
Terwijl ik dit typ, denk ik aan het oudste boekje van Dick Bruna, waar op de laatste bladzijde de appel uitroept: “Torenhaantje, weet je nog hoe leuk het was?”
Wil je reageren?