Knopen
Het tweede deel van Rondom Textiel is een fijn boek om elke keer een klein stukje in te lezen. Aan de hand van handwerk uit haar eigen verzameling vertelt Henriette Beukers telkens wat van de achtergrond of de techniek. Het boek begint met een paar pagina’s over knooptechnieken voor visnetten. “Wat doet een visnet in een boek over textiel?” vraagt ze in het eerste hoofdstuk. Het antwoord is: “Het gaat mij om de verbindingen – de manier waarop ze gemaakt worden- het zogenaamde netten knopen, ook boeten, breien of mazen genaamd. Het knopen van netten is een eenvoudige techniek waar amper gereedschap voor nodig is: alleen een maasnaald met daarop het garen en een latje dat de grote van de maas bepaalt.” Van de bespreking van visnetten gaat ze dan over naar filetdoorstopwerk, naar lussentechniek, naar naaldbinding en later naar macramé en zeemansknopen. Ik vind dat echt leuk om te zien hoe de deskundige die meer dan 50 jaar over handwerk heeft geschreven, zo’n volgorde aanbrengt in het boek. Het één leidt tot het ander. Het had ook een andere volgorde hebben kunnen zijn, en het is gewoon boeiend om te zien welke route zìj gekozen heeft om al die onderwerpen aan bod te laten komen.
Deze foto is genomen in de haven van Deventer (door mijn man), en vormt een mooie illustratie voor een boek over Knopen. Marlsteek, Halve steek, Achtknoop, Slipsteek, Mastworp, Schootsteek, Vishaakknoop, Kruistakeling, Stoppersteek en nog veel meer. Ik dacht zomaar: als Henriette haar boek laat beginnen met visnetten en zeemansknopen, dan kan er bij mij ook wel een blogje over knopen tussendoor!
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
1 gedachte over “Knopen”
Leuk, zeemansknopen. Wij hadden een handenarbeid leraar die ook iets “deed” met antieke schepen……….en scheepsknopen. Hij leerde ons een sleutelhanger voor fietssleutel knopen met plastic draad. En mijn opa, die op de boot van Enkhuizen-Stavoren werkte als machinist, hij maakte in zijn jonge jaren tijdens een soort van zeemansopleiding een geknoopte hangmat van touw. Die hangmat is nog steeds in de familie. En nog altijd intact. En hij is zo ongeveer uit 1918!
Zou daar mijn passie om vissersboten en vissers te fotograferen vandaan komen? Een boekje met zeemansknopen (gekocht in Frankrijk) ligt nog steeds bij mij in de kast, nog niets gemaakt. Maar ooit gaat het gebeuren: een knopenkastje, of een kijkkastje gecombineerd met stukjes net, kleine bootjes en een achtergrondfoto van een vissershaven……………