Koffie op het Winter solstice-moment

We hadden tijd om samen een kopje koffie beneden te drinken. Tussen twee zolder-vergaderingen door kwam mijn lief even beneden. Het licht scheen zo mooi de kamer binnen. We bleven nog wat langer zitten. “Zal ik nog een tweede zetten? vroeg ik. En zet jij dan even een muziekje op? Doe maar een kerstmuziekje.”
Even later klinken de ijle tonen van een koor door de kamer. “In the bleak midwinter, Frosty wind made moan, Earth stood hard as iron, Water like a stone.”
Dat is nu! Roep ik met de kopjes in m’n hand. We kijken nog een keer naar buiten. Het is werkelijk prachtig hoe het licht op de berijpte planten schijnt. Gister had ik nog een hele tijd in de tuin gewerkt. Maar expres die uitgebloeide planten laten staan. Voor het geval er nog rijp komt. Dan ben je blij dat er nog wat plantenresten staan.

Dus ik loop op blote voeten naar buiten en pluk een paar stengels. Ik wil er het mooie koffiemoment mee vastleggen. Maar op het moment dat ik met die stengels binnenkom, is de rijp al bijna verdwenen. Geeft niet. Ik ga gewoon nog een kwartier voor het raam zitten en genieten. Misschien zet ik nog wel een derde kopje koffie. Of ik weet nog wat beters: misschien blijf ik wel zitten tot 10.59, want dat is het preciese moment van de winter solstice. Heerlijke momenten om mee te beleven en te genieten van het bijzondere licht!