Het verhaal van de mokken is nog niet af. Ik vertelde dat ik niet zo’n terrasjes-tijger ben. Soms is een kopje koffie onderweg wel eens ‘nodig’ of laten we zeggen ‘welkom’, maar om nou uren lang op zo’n plekje te blijven plakken is niet echt wat voor mij. Dus kom ik ook niet in de verleiding om de ene na de andere consumptie te bestellen. En dus geef ik daar ook niet veel geld aan uit.
Maar in een museumwinkel zie ik soms wèl iets wat mij bekoort. Mooie mokken bijvoorbeeld! In musea zijn vaak mooie mokken te koop. De redenering is dan al gauw: “ik heb hier geen kopje koffie gedronken, dus kan ik wel wat geld uitgeven voor een mok.” Een kopje horeca-koffie kan natuurlijk wel aangenaam zijn, maar je vergeet het ook weer gauw en van een paar mooie mokken kun je wel een paar jaar plezier hebben.
De kunst is alleen: na die paar jaar moeten ze dan eigenlijk ook maar weer eens je huis en je gedachten uit. De twee mokken uit een Haags museum stonden op het punt om door te schuiven, toen ik besloot ze nog een keer mee te nemen. Ergens anders zijn ze dan weer heel leuk om te zien! Daar kan ik er nog een paar keer uit drinken en er nog even mee spelen.