“Als klein meisje keek ik al aandachtig bij mijn grootmoeder en mijn moeder naar die mooie kleedjes op het theekastje of op het buffet en naar de fijne kraagjes, die beschermkleedjes op de fauteuils en de gordijnen. Sindsdien heeft het kunstbreien me nooit meer helemaal losgelaten.” Dat schrijft de auteur, Editha Fisher, van het prachtige boekje “Kunstbreien”. Voor sommige lezers zal het misschien een verrassing zijn dat niet alle kleedjes gehaakt zijn; sommige zijn gebreid! Rond 1800 al beoefenden vrouwen deze techniek; zij noemden dit ‘filetbreien’. Na de eenvoudige ajourpatronen kwamen er de in het rond te breien ontwerpen, waardoor ineens vele tere, kleine en grote kunstbreiwerken konden ontstaan. Hoe fijner het gekozen garen, des te filigrainachtiger deze werkstukken werden. Nu kant en haken weer zo in de mode is, lijkt het mij dat ook het kunstbreien aan een herleving toe is.
Net als de auteur heb ik ook zo’n ervaring dat ik eens vol bewondering toekeek hoe een oudere mevrouw deze kunst beoefende. Sindsdien spaar ik deze kleedjes. Ik heb er een stuk of vijf, waarvan ik er hier twee laat zien. Je ziet ze tweedehands niet zoveel, maar dat maakt het verzamelen juist leuk. Deze twee kleedjes staan overigens niet in het boekje beschreven.
1 gedachte over “Kunstbreien”
Beste mevrouw,
Wat betreft kunstbreien schrijft u over het boekje “Kunstbreien” van Editha Fisher, dat u er nog maar één boekje van heeft.
Nu is mijn vraag of ik dat boekje van u kan kopen en wat is de prijs?
Graag ontvang ik nadere informatie van u hierover,
met vriendelijke groet,
Gré