Kussens in filethaakwerk: lekker makkelijk en snel effect. Het linkerkussen maakte ik als tiener en heb ik daarna altijd bewaard, ook in de jaren dat het niet zo erg in de mode was. Nu krijg ik soms mailtjes van lezeressen die door mijn blogjes spijt krijgen dat ze niet ook wat meer hadden bewaard. Ach, dat is best jammer. Maar niet tevéél spijt hebben hoor! Gedane zaken nemen geen keer (zeiden wijze schoonmoeders vroeger). En je kunt altijd weer iets nieuws maken! Want de oude patronen zijn er nog wèl!
In een oud tijdschrift over filethaakwerk vond ik een stuk of tien dezelfde copieën van een mooi klokje. Als iemand nu zo’n haaktijdschrift bij me bestelt dan stop ik daar maar zo’n copie bij in. Dat staat wel gezellig en dan hoeven ze niet bij het oud papier.
Pas zag ik in een tweedehands-winkel een klein kussentje wat denk ik ook onder de term filet-haakwerk valt. Maar er is verder geen patroon in gewerkt. Eerst liet ik het liggen, maar toen het een paar weken later daar nòg lag, kocht ik het toch. En eigenlijk is het best een leuk ding, ook al is het simpel. Het effect ligt ook in het typische oud-roze achterkantje. Dus als iemand nog een bolletje katoen heeft, en een simpel handwerkje zoekt (en helemaal geen zin heeft om ingewikkelde patronen te gebruiken), dan is zo’n simpel kussentje misschien een idee. En voor degenen die wèl zin hebben in retro-spreien of vintage-kleedjes haken: ik plaatste nog een mooie Neveda-special in m’n shop. Die dikke thema-tijdschriften uit de jaren 70 en 80 zijn echt een genot om door te bladeren.
(PS blogje met kussentje-voor-de-zondag verschijnt af en toe op maandag….)
Leuke kussens! Ik heb laatst een gehaakte sprei gekocht, die bij nader inzien erg beschadigd was. Toen heb ik m gewoon in stukken geknipt en kussenhoesen van gemaakt. Dat ging sneller dan zelf haken.