Kussentje in de duinen

regenboog

Op de laatste dag in ons vakantiehuisje regende het, maar scheen de zon ook af en toe. Net als vandaag in Nederland, waar ook de nodige plensbuien vallen en af en toe een donderklap te horen is. Een regenboog verscheen boven het uitzicht vanuit de achtertuin van het huisje, vanaf de plek waar we de auto weer inlaadden om terug te gaan. Niet gek hè, zo’n uitzicht? Ik zag die regenboog als bemoediging: ga maar weer op weg. De boog die al eeuwen in de lucht verschijnt en als teken van hoop wordt gezien: na regen komt zonneschijn. “Na verdriet en pijn, komt steeds weer een tijd van gelukzaligheid.” Dat schreef iemand vroeger in m’n poëzie-album en ik ben het nooit vergeten. “Dus geniet nu al, van wat éénmaal komen zal”, zo eindigde het versje.

Bergen op Faroer islands

Dus we gingen weer op stap en reden midden in de nacht naar de haven, waar we nog een paar uur op de vertraagde veerboot moesten wachten. Die nacht zullen we ook nooit meer vergeten. Ook al duurde het moment maar kort, toch maakte het enorme indruk. Hoog in de bergen maakten we het mee dat het late avondlicht nèt iets van kleur veranderde en ineens was overgegaan in het vroege ochtendlicht. Een moment wat maar vijf minuten duurde (toen reden we weer in de mist), maar toch onvergetelijk was. Zò bijzonder! Ik zal er voortaan nooit meer tegenop zien om midden in de nacht naar de veerpont te moeten rijden; integendeel: ik zou het graag nòg eens mee willen maken!

Kussentje in duinen
En toen waren we (na twee nachten op de boot) weer in Denemarken. Het leek ons een goed idee om daar nog even te blijven, want we zaten zò vol indrukken dat we eerst even moesten afkicken. Dus kozen we de langzame manier om Denemarken door te rijden: niet via de snelweg, maar via de kleinere kustwegen. Telkens als we een vuurtoren zagen, gingen we daar even naar toe. En telkens als we een mooi plekje zagen, gingen we daar even picknicken. Of slapen. Of stenen zoeken. Of foto’s maken. Uitstel-gedrag om naar huis te gaan dus.
Mijn groene kussentje maakte ik lang geleden van een goede kwaliteit dekbed-stof. Die stof diende voor van alles: voor gordijnen in studentenkamers en voor randen langs picknickkleden. In mijn quilt-tijd viel het me vaak op dat er de mooiste lapjes te koop zijn, met prachtige dessins en in alle kleuren van de regenboog. Maar niet zo vaak in groen. Groen is de minst-voorkomende patchwork-lapjes-kleur. Toch is groen juist enorm belangrijk om al die bonte lapjes tot een geheel te brengen. Ook al maak je het nòg zo bont: als er een groene rand omheen komt, is het tòch een geheel.

Vlierbloesem

Een groen blogje over de regenboog (om hoop te houden), de vuurtoren (als baken in de zee van woeste golven), en een kussentje voor de zondag (om uit te rusten). Ik plak maar wat foto’s aan elkaar en wens jullie een fijne zondag toe! Als je last hebt van de regenbui(t)en: Na regen komt zonneschijn! Dat schreef vroeger de buurvrouw in m’n poëzie-album en nu kan ik even jullie buurvrouw zijn….

Vuurtoren

Bewaren

Bewaren

2 gedachten over “Kussentje in de duinen”

  1. Beerta Bosch-Wichers Hoeth

    Wat grappig wat je schrijft over groen in patchwork. Mijn eerste patchwork werk (met de hand om kartonnetjes) was groen. Hartelijke groeten, beerta.

    1. Je eerste patchworkje: daar heb je vast de beste herinneringen aan! Ik hoop voor je dat je het nog hebt.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.