Fijne zondag!
Leg zelf maar een kussentje in het gras!
Mijn kussentjes rondjes-en-vierkantjes liet ik al eerder zien: toen ze helemaal af waren.
Hieronder nog een foto van toen ik ermee bezig was. Die foto laat veel meer zien wat een gepuzzel 
het vaak is om met kleine restjes toch een evenwichtig geheel te krijgen. Voor de grote vierkanten zorgde ik voor een consequente afwisseling tussen lichte en donkere kleuren. En voor de rondjes lette ik op een evenwichtige verdeling over het totaaloppervlak. Omdat je niet van te voren kunt weten hoe dat uitvalt, vulde ik de rondjes nog niet gelijk op, maar wachtte daarmee tot ik wist welke restjes ik nog over had, en welke kleuren er op het laatst inmoesten. En dan de laatste stipjes (van slechts vier kruisjes): die bepaalden het totaal-effect. En daar moest ik soms nog weer van van uithalen en opnieuw proberen voordat het resultaat helemaal naar m’n zin was.
Foto’s maken van een project wat nog in-wording is, doe ik al heel lang, en ik stimuleer ook al heel lang anderen om af en toe het werk even op de foto te zetten. Als iets dan helemaal afgewerkt is, is het leuk om later die proces-foto nog terug te zien. Bij deze de stimulans hier ook doorgegeven.
Kussentje voor de zondag: de natuur is in één keer perfect!
(Nou ja, op deze foto dan. Precies dezelfde kleuren als op m’n kussentje!)
Doordat ik een keertje (en later wel vaker) mee deed aan een SAL “moest” ik mijn voortgang vastleggen met een foto. Omdat op die manier de andere borduursters mijn werk konden volgen net zoals ik dat van hen.
Sindsdien maak ik af en toe een foto van het werk waar ik mee bezig ben.
En het is inderdaad heel leuk om die “proces-foto’s” later op een rijtje te bekijken.
Je kussentje is erg leuk.
Het geeft mij een beetje een retro-gevoel. Ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven maar of het ’t motiefje is of de kleurtjes….maar ook heel tijdloos.
Nou is mode altijd al iets geweest wat telkens terugkomt…..had ik mijn kleren maar bewaard…..nóg beter…kon ik er nog maar in 😉
fijne zondag
groetjes ine
Hoi Margriet,
Het leuke is dat je niet uitgekeken raakt op die rondjes; en dat is toch uiteindelijk de bedoeling?
Wat het maken van foto’s van de “tussenstand”: dat probeer ik ook van tijd tot tijd; maar daar moet ik echt om denken, want meestal ben ik zo lekker bezig dat ik de foto’s vergeet; en dan denk ik later: had ik maar… Het is net wat Ine zegt: achteraf is het leuk om de tussenstand-foto’s te bekijken, dan trekt het hele proces weer aan je voorbij.
Groeten van Digna