Kussentje op dood hout

We waren begonnen aan een wandeling bij Hoenderloo. Deze nieuwe ‘klompenpadroute’ was aangekondigd als een route door afwisselend landschap. Het eerste bijzondere stukje was een plekje met stuifzand. Een grote groep jongens was net wakker geworden en kwam ook aangestoven: met harde stemmen namen ze het stuk in bezit om daar hun spel te spelen. Ik had ze aan de bovenkant van de foto kunnen afsnijden, maar ik vind het wel leuk zo. De karakteristieke dode boomstam is het decor van een meegenomen kussentje. De stemmen kwamen dichterbij: gauw doorlopen!

Na een half uur lopen kregen we zin in koffie, en ergens bij deze bomen vonden we een bankje. Twee andere wandelaars passeerden ons en we groetten. Een uur later zagen we hen weer, want zij (of wij) hadden de route in omgekeerde richting gelopen. “We hebben jullie al eerder gezien” zei ik toen we elkaar bijna passeerden. En dat werd een gesprekje. Zij waren óók helemaal enthousiast over de nieuwe klompenpaden. Een verrijking voor wandelaars, die ook van ‘afwisselend landschap’ houden.

Voor de derde keer kwam ik een plekje tegen waar ik m’n kussentje even wilde neerleggen. Ik begon er een thema in te zien: telkens was het iets met dood hout. Bij de eerste foto wordt de zandgele kleur benadrukt, en bij de volgende foto’s de bruine en de groene kleur. En elke keer lijkt het weer anders. Drie foto’s voor één kussentje is natuurlijk meer dan genoeg, en als ik er zoveel plaats ben ik altijd bezorgd dat mensen afhaken. Waarom zo véél?

Het kussentje zat allang weer opgeborgen naast de lege thermoskan in de rugzak, toen we aan het eind van de wandeling bij een landhuis aan de rand van het bos een grote hoop afgehakte takken zagen. Die lagen daar in de zon te schitteren en de kleur oranje was precies de kleur van het kussentje. Dus toch weer uit m’n rugzak gehaald. Op m’n schermpje zag ik dat m’n fototoestel de hoeveelheid oranje pixels niet had kunnen vatten. Ik probeerde het een paar keer, maar het bleef flets. Toen liep ik (door de bramenstruiken) naar de andere kant van de takkenhoop, zodat het licht anders binnenkwam op m’n lens. En nu was het goed!

Kijk: zo wil ik m’n oud-geborduurde maar pas-afgemaakte kussentje graag presenteren!
Het borduurwerk heeft ongeveer vijf jaar gelegen voordat ik het eindelijk afmaakte, dus voor deze keer dan ook maar vijf foto’s.
Ik hoop dat je niet bent afgehaakt…. Fijne zondag!

Bewaren

Bewaren

4 gedachten over “Kussentje op dood hout”

  1. Elsbeth de Vries

    Ik ben zeker niet afgehaakt. ik geniet enorm van jouw blog.
    Ook van de klompenpaden trouwens.
    Ik ben benieuwd hoe groot je kussentje is want dat kan ik niet goed inschatten.

  2. Margriet Hof

    Bedankt voor jullie reacties. Ik heb zò lang geprobeerd m’n foto-aantal te beperken, dat ik me nu onzeker voel over vijf foto’s. Maar wist je dat het veel màkkelijker is om gewoon méér foto’s te plaatsen? Dan hoef je minder na te denken welke je wilt kiezen.

Laat een antwoord achter aan Margriet Hof Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.