Het eerste geborduurde tulpje is een kussentje geworden!
Vorige week begon ik ermee om rond mijn zevenduizendste blogje wat toelichting te geven over ‘hoe ik blog’. Ik had niet verwacht dat ik daar een week later nog mee bezig zou zijn, maar ook nu bij het zondagse-kussentje-blogje kan ik nog wel wat vertellen. Bij veel foto’s moet ik wat ‘vooruitdenken’, en daar is deze foto een voorbeeld van. Ik had van een bloglezeres een bosje tulpen gekregen, en die waren nu wel aan hun eind. Bij mij duurt dat ‘eind’ dan altijd nog een paar dagen want ik laat die degenererende bloemen nog zo lang mogelijk staan. Maar nu stonden ze op het punt om hun blaadjes te laten vallen. Dus moest ik (van mezelf) eerst een kussentje naaien, terwijl ik daar met een getrokken kies eigenlijk nog niet zoveel zin in had. Toch maar gedaan, want deze foto zat in m’n hoofd.
Gelukt, en nu:
Zondags kussentje!
(en ik voel me alweer véél beter!)