Langs de levensweg

Het leven leven we sàmen. We komen onderweg op onze levensweg mensen tegen met wie we contact krijgen. Met wie er een klik is. Soms jarenlang. Tot er na verloop van vele jaren een rouwkaart in de bus valt. Dan is het leven voorbij.
Ik kreeg een uitnodiging om de begrafenisdienst bij te wonen van iemand die veel voor onze familie heeft betekend. De laatste maanden werd ze zwakker en we zagen haar levenseinde naderen. Ik heb haar nog opgezocht in het hospice, en nog een paar bijzondere telefoongesprekken gevoerd. Nu was er de overweging om de begrafenis bij te wonen. Wel een eind rijden nog. Nu is het avond en ben ik blij dat ik wèl gegaan ben. De mensen die we ’tegenkomen’ op onze levensweg worden soms mensen met wie we een stukje samen optrekken. En dan is het ook goed om die laatste afronding mee te maken. Om ook dàt samen met anderen te beleven.

Op de heenweg, langs de snelweg.
Op de terugweg, langs de snelweg.
Het leven lijkt wel een snelweg, en morgen zijn er weer andere dingen.
Maar vandaag stond ik stil. Bij een vers graf in Sneek.