Lavendelkussentje

Eindpunt van de wandeling van gister. Op een stapel versgezaagd hout rustte ik even uit. Ik wilde graag een foto maken en zocht of ik nog wat bij me had. Dit lavendelkussentje gaf ik langgeleden aan m’n moeder en vond ik weer in haar huis. Het zit nu al een tijdje in m’n tas. Gewoon fijn om telkens even te zien of aan te raken als ik wat in m’n tas moet rommelen. Ik laat het er voorlopig nog in zitten.

Vandaag weer zo’n mooie zonnige koude dag. Weer wandelen? Fijne zondag!