Lijnen

De Tacitusbrug bij Ewijk is een prachtige brug. Elke keer vind ik het weer mooi om er overheen te rijden. Maar als ik daar rijd, betekent het meestal ook dat ik weer op weg ben naar de tandarts. En daar heb ik niet altijd zin (meer) in. Ik ben er al zo vaak geweest, en wanneer is het einde nou eens in zicht? Er zijn wéér vier nieuwe afspraken bijgeboekt, vanwege een tegenvaller. Dus ook vandaag was het nog niet voor het laatst, helaas.

Dus wanneer zeg je “Doel bereikt”?
De lezers die mij al langer volgen, weten dat ik voorafgaand of na afloop van een behandeling altijd even bij de Waal ga kijken. Vanmorgen in de gauwigheid even thuis rondgekeken: wat zal ik eens meenemen? Dit is mijn winterkleedje, wat al een tijdje rondslingert. Het is in het rond gehaakt met grove schapewol, wat een mooi effect geeft.
De instrumenten die de tandarts gebruikt zijn vele malen fijner, en al dat precisiewerk heb ik ook wel grote bewondering voor. Het was weer een lange behandeling, maar ik ben toch ook wel weer blij met alles wat er gebeurt en mogelijk is. En ik begin me ermee te verzoeken dat ‘doel bereikt’ voorlopig nog niet aan de orde is.