Voor het maken van een kleedje van lintkant werd machinaal vervaardigd kant gebruikt, wat speciaal voor dit doel was gemaakt. Er waren patronen in omloop, zogenaamde kantbrieven, zoals die ook voor de gewone kantsoorten werden gebruikt. Maar er waren ook speciaal bedrukte ondergrond-stofffen waar het lintkant op kon worden vastgespeld. Met allerlei naaldkant-steken werden de kantjes dan aan elkaar verbonden. Voor het overblijvende middenstuk werd een mooie fijne witte stof bevestigd. Zo werd met minder arbeid dan bij de gewone kant toch een prachtig resultaat bereikt.
Deze oude roze ondergrond met daarop alle kantjes al bevestigd, maar nog niet alle verbindings-steekjes gezet, is een heel mooi voorbeeld van hoe dat vroeger ging. Dit stuk kan wel honderd jaar oud zijn en iemand die dit leuk vindt zou het alsnog kunnen afmaken. Maar het is denk ik wel beter om het zo te laten, want het is maar één van de weinige (museum)stukken die zijn overgebleven die dit zo mooi laten zien.
Hieronder een kleedje uit m’n shop, wat iemand bestelde, en wat voor mij aanleiding was om deze oude ondergrond nu ook uit m’n doos te halen en te laten zien.
Zò inventief, hoe dit werd gemaakt!