Living on borrowed time

Elk jaar liet ik op 16 april een paar foto’s zien van handwerk in mijn ouderlijk huis en dan vertelde ik dat we met elkaar de verjaardag van m’n moeder hadden gevierd. Vier jaar geleden kreeg ik op één van die blogjes een reactie: “Fijn dat je je moeder nog hebt, wees er zuinig op”. En daar schreef ik toen ook over. Dat ik me ervan bewust was dat dit soort stukjes ook weemoed teweegbrengen bij vrouwen wiens moeder al is overleden. En als ze er niet meer zijn, dan missen we hen enorm, schreef ik.

Nu is het weer 16 april en hoor ik ook bij die grote groep die op een bepaalde datum terugdenkt aan haar moeder. Maar geen verjaardag viert met bloemen en taart en de blijdschap van het allemaal bij elkaar zijn. Twee jaar geleden vierden we de 90e verjaardag van mijn moeder en een paar maanden later overleed ze. De herinneringen aan al die blije april-verjaardagen komen weer bij me boven.

Ik kijk naar wat foto’s. Het ouderlijk huis is nu weg. De meeste spullen zijn er nog. Het kleed en de stenen tafel (die m’n moeder vroeger zelf maakte) gingen naar m’n broer. De bank  naar m’n dochter. Het borduurwerk van de hoorn des overvloeds had m’n zus geborduurd dus kreeg ze weer terug. Het kelimkleed nam ik mee. O, en daar hangt het corona-bord ook nog.

Alleen die stoel, waar m’n moeder altijd inzat. Die wilde niemand hebben, ook de kringloop niet. Die moest toen naar de stort. Als illustratie van dat we in een gekke wereld leven. Wat zou m’n moeder gevonden hebben van deze gekke corona-tijd? Die vraag hebben we onszelf al vaak gesteld. Negentig was een mooie leeftijd en ergens op de achtergrond is er ook wel die gedachte dat ze deze tijd erg zwaar gevonden zou hebben. Maar natuurlijk geldt óók dat we haar missen.
Vandaag denken mijn broers en zussen terug aan al die mooie april-verjaardagen. En aan al die mooie jaren die we met m’n moeder hebben gehad.

Dat blogje van vier jaar geleden eindigde ik met: “We are living on borrowed time.”
Daar ben ik me op deze 16e april nu wel van bewust.
En het tulpenkussen ligt nu weer in m’n eigen huis.

6 gedachten over “Living on borrowed time”

  1. Wat mooi om zo de verjaardag van je moeder te vieren Margriet. En in de door jullie verdeelde spullen van haar en in jullie mooie herinneringen leeft ze voort. Mijn moeder overleed ruim 45 jaar geleden; ik was nèt 19 jaar en had nog twee jongere zusjes. Wij bleven thuis achter met mijn vader, die pas met vervroegd pensioen was gegaan: ruim 40 jaar voor de klas gestaan, vanaf zijn 18e jaar. Het plotselinge overlijden van mijn moeder was voor mij een traumatische ervaring. Hoe ouder ik word, hoe meer ik aan haar denk. Ze was pas 59…

    1. Hallo Agnes, tjonge, wat heftig voor jullie vroeger! En ik kan me voorstellen dat het vroege overlijden van je moeder je hele verdere leven een grote rol heeft gespeeld.
      En ook wat je schrijft, dat hoe ouder je wordt, hoe meer je aan haar denkt. Omdat er ook telkens weer nieuwe perioden zijn waarin je je moeder mist en je afvraagt hoe zij je advies zou hebben gegeven, of hoe het zou zijn geweest om met haar koffie te drinken of om te zien hoe zij ouder werd. Echt verdrietig joh!
      Uit je andere reacties krijg ik een beeld van iemand die toch veel plezier heeft in het leven, dus ik denk dat jij en hopelijk je vader en zussen dapper verder zijn gegaan. Maar dat verdriet is misschien wel altijd op de achtergrond aanwezig.

  2. Het lijkt zo wel of april de maand van de herinneringen is. En verjaardagen natuurlijk. Misschien is het het voorjaar wat het gemis zo sterk opnieuw doet beleven? Mijn lieve oma was 19 april jarig, ik plukte altijd Pinksterbloemen voor haar. Ze overleed een week voor haar 74e verjaardag, ook in april dus. Ook mijn “vriendje” opa overleed in april,7 jaar na oma. April blijft voor mij (en ook voor mijn moeder) een emotionele maand. Enerzijds nog altijd het verdriet, anderzijds het vrolijke van het voorjaar. Herinneringen worden gekoesterd.

    1. Oh heb jij dat ook zo sterk? Dat april de maand van de herinneringen is. Bij mij is dat ook. Veel verjaardagen en gedenkdagen deze maand. En die zijn dan ook allemaal gekoppeld aan het voorjaar. Zoals “toen bloeide de Magnolia altijd”. En bij jou dus de Pinksterbloemen.
      Ik geef er ook maar gewoon aan toe. Herinneringen inderdaad om te koesteren, en dat is ook de manier om ze opnieuw te beleven.

  3. Mijn moeder was ook op 16 april jarig. En haar moeder ( mijn oma dus) was ook op die dag jarig. En haar oma ook. Dus drie generaties op dezelfde dag jarig. Helaas gooide ik roet in het eten, door op 12 april te worden geboren.

    1. Hoi Mieke, wat bijzonder! Drie generaties op 16 april geboren! Dus voor jou was het op deze dag ook een echte gedenkdag, dat vond ik heel leuk om te lezen.
      En op 12 april was het dus jòuw tijd om geboren te worden. Ik kan me voorstellen dat daar vroeger wel vaak over is gepraat.

Laat een antwoord achter aan Margriet Hof Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.