Log cabin kussentje

‘Log cabin’ is de naam van een oud en heel bekend quilt-motief. De smalle repen stof verwijzen naar de blokken van een blokhut, die Amerikaanse pioniers vroeger van boomstammen bouwden, na aankomst in het nieuwe land. Deze repen stof zijn altijd gebouwd rond een middenblokje, wat het haardvuur symboliseert. Met ‘log-cabin-blokken’ kun je een hele quilt opbouwen, of je kunt ook met één blokje een klein kussentje maken.

Een kussentje is bij mij meestal het symbool voor ‘even niet’, waarmee ik laat merken dat ik op zondag niet uitgebreid blog. Ik laat dan vaak alleen een kussentje-foto zien. Vandaag andersom, want de afgelopen dagen kwam het er niet van om wat meer te schrijven. Nu wil ik er nog even op terugkomen, wat ik eerder schreef, over dat ik bezig was met de verhuizing van m’n broer. Het is allemaal zo goed verlopen! En het was ook wel een heel bijzondere belevenis. Want het komt niet zo vaak voor dat een héle woongroep gaat verhuizen! Mijn broer woont in een woongroep met andere gehandicapten, en een half jaar geleden werd het besluit genomen dat de woongroep naar een andere locatie gaat.

De gehandicapten-zorg staat in ons land op hoog peil. Als familie konden we nu een aantal weken achter elkaar zien hoe alles toegaat in zo’n woongroep. Ik fietste tien keer naar de oude locatie, om te helpen met inpakken. Dat deed ik bewust niet in een al te hoog tempo, zodat m’n broer het ook nog een beetje kon bijbenen. En op de nieuwe locatie kon ik deze week nu ook een paar dagen zien hoe het daar allemaal toegaat. En dat was zeker wel mooi om te zien! De professionals hadden goed nagedacht over de logistiek van zo’n grote gebeurtenis, en er was goede zorg voor de bewoners die meemaakten hoe hun veilige oude wereldje werd overhoop gehaald, en hoe hun spullen werden overgebracht naar een nieuw en nog vreemd plekje. Op donderdagmiddag waren de verhuizers nog bezig om de laatste spullen uit te laden en stonden de bewoners, hun familie en de begeleiding buiten bij één van de verhuisauto’s. Er werd een lintje doorgeknipt en toen mochten we met de lift naar boven. We gingen hard aan het werk om te zorgen dat iedereen ’s avonds kon slapen en zou weten waar hij de volgende dag z’n schone kleren zou kunnen vinden. En eigenlijk waren dat ook wel hele leuke uren!

Want binnen slechts enkele uren was het nieuwe plekje al niet zo vreemd meer, doordat er een ‘haardvuur’ lekker brandde. Het haardvuur van liefdevolle en professionele ondersteuning van de begeleiding deed zòveel goed! Er was een gezellige en beetje opgewonden sfeer van lekker hard doorwerken. Er was aandacht voor belangrijke details (zoals dat mijn broer er niet goed tegen kan dat hij ’s avonds niet gelijk tv zou kunnen kijken, dus eerst moest die aansluiting in orde worden gemaakt). En er was saamhorigheid met wat andere familie, tijdens de pauzes waarin we wat lekkers te eten kregen. Bijzonder om zo van dichtbij mee te maken hoe de zorg voor onze gehandicapten zo goed is geregeld.

In dit blogje liet ik twee kenmerken van een log cabin-quiltblok terugkomen: de balken als symbool voor het bouwen van een huis en het middenblokje als symbool van het haardvuur, wat nodig is om van een huis ook een thuis te maken, door de liefdevolle inzet en zorg. Er is nog één laatste kenmerk van dit bekende quiltblokje, en dat is dat de strookjes altijd worden verdeeld in licht en donker. Aan twee kanten komen de lichte strookjes en aan de andere twee kanten de donkere. In dit kussentje is het minder goed te zien, maar wanneer meerdere blokjes aan elkaar worden gezet in een grote quilt dan zie je het wel. De donkere en de lichte kant dus. Die is er in ieders leven ook. En ook in het leven van gehandicapten. Maar na deze enerverende dagen is het fijn om te zien hoe ‘de lichte kant’ na deze verhuizing toch wel weer wordt gezien.