Log cabin quiltje

Met een log cabin quiltje kon je zomaar een bijzondere sfeer weergeven. Bij ons achter was de taxus-heg gesnoeid en een paar takken waren vergeten en die raapte ik op en drapeerde ze om dit quiltje. Nu heeft het quiltje even een kerst-uitstraling.

Maar in een andere entourage komt zo’n quiltje ineens heel anders tot z’n recht. Ik pakte het mooi in en gaf het gister aan de begeleiders die mijn broer zeven jaar een warme werkplek hebben gegeven. Hij was daar een paar dagen per week, samen met een andere man van zijn leeftijd die dezelfde werkbegeleiding nodig had. Wat bijzonder dat zulke plekken er zijn!

We namen afscheid met taart en lunch en heel veel vrolijke uitwisseling. De man die vroeger dit centrum vanaf de grond heeft opgebouwd kwam ook even een praatje maken en we waren onder de indruk dat één plek tot zòveel zegen kan zijn. Onder de koffie hield mijn zus een kleine toespraak en gebruikte daarbij het log-cabin-motief als uitgangspunt. Het begint altijd met een haardvuur in het midden: met een visie, een hart van goud, of een verlangen om iets te betekenen in het leven van andere mensen. En dan wordt stuk voor stuk, balk voor balk, iets toegevoegd aan wat later een groot bouwwerk zal zijn. Of aan wat later van veel betekenis zal blijken te zijn geweest in het leven van de mensen die in jouw huis beschutting zochten.

Op het moment dat mijn broer gister afscheid nam van dat mooie plekje, was er een conferentie gaande met honderden tieners en je kon aan de sfeer gewoon merken hoe goed het hen deed om daar te zijn. Er wordt gebouwd aan levens en dat is mooi om te zien.
Het begint altijd met een haardvuur, een brandend hart voor anderen en het kan soms groot uitgroeien. Mensen hebben verschillende levens-sferen nodig om goed te groeien en tot hun recht te komen en het was mooi dat deze werksfeer er was in het leven van mijn broer.