Logcabin quiltje van oude restjes

Mijn vrolijke logcabin-quiltje van lang geleden. Hij was nooit afgekomen en dat zou toch echt deze zomer een keer gaan gebeuren. Inderdaad heb ik het laatste stukje van de rand nu afgemaakt, me niet meer herinnerend waarom ik dat destijds niet had gedaan. Een achtergrondstofje ligt ook al geknipt, maar nu is er weer een hobbel dat ik donkerpaars biaisband wil gebruiken voor de afwerking en dat kon ik niet vinden. Dus een mooi hobbeltje om het quiltje opnieuw te laten liggen. Het ligt er trouwens wel prettig: tussen de kranten en boeken en koffiekopjes op tafel en dat geeft ook een zomers gevoel. Het zomerse ‘het-komt-zoals-het-komt-gevoel’.

De opzet van zo’n log-cabin quiltje is ook dat je strookjes gebruikt die je lukraak van een stapel restjes pakt. Alleen maar even kijken of ze lang genoeg en breed genoeg zijn. Ik weet nog dat ik daar destijds met veel enthousiasme aan begon want ik vond het leuk om al die kleine restjes te kunnen gebruiken. Maar in herinner me ook dat ik soms wel tien keer een ‘willekeurig’ strookje afkeurde: nee, die toch niet. Die ook niet. Die ook niet. Net zolang tot een strookje matchte. Dat was wel veel werk en ik zou iemand die nog eens een log-cabin quiltje wil maken dan ook aanraden om gewoon nieuwe stofjes te gebruiken; dat gaat veel sneller. Maar daar zitten dan weer niet zoveel herinneringen aan vast. Bij al deze smalle restjes weet ik nog precies van welk project het was. Die oude stofjes roepen die herinneringen weer op.

Nou, het komt zoals het komt, en nu heb ik meer zin om boeken te lezen. Dus de afwerking schuif ik mooi nog weer voor me uit.