Losgelaten. En toch een appelboompje

“Als morgen de wereld vergaat, dan plant ik vandaag nog een appelboom.” Dat heb ik altijd een stomme en onzinnige uitspraak gevonden. Als morgen de wereld vergaat, dan ga je vandaag vàst wel wat anders doen. Het citaat wordt nog steeds door iedereen aan Luther toegewezen, maar er zijn ook geleerden die dat onderuit halen en zeggen dat het waarschijnlijker is dat hij dit nìet heeft gezegd dan wel.

Maar goed, vorig jaar verging mijn wereldje toch een beetje. Zo voelde ik het, toen ik voor het laatst de deur van m’n ouderlijk huis achter me dichttrok en de sleutel moest inleveren. We hadden een enerverende tijd gehad, waarin we toewerkten naar die dag dat het huis opgeleverd zou worden. We wilden daar nog zijn op dag waarop we vroeger mijn moeders verjaardag vierden. Dat was goed. Maar een paar dagen later was het zover. We hadden hard gewerkt. Een heel huis leeggehaald. Een 45-jarige-periode afgesloten. Over alle spullen gepraat. Ik vond het leuk om dit oude oranje naaidoosje terug te vinden. En nog veel meer herinneringen waren bovengekomen.

Die dag middenin de maand april bloeide alles volop. De oude tuin, waar mijn vader vroeger zoveel bomen en struiken in had gezet, bloeide volop. Alles bloeide! Tot half april konden we ervan genieten maar daarna was het niet meer voor ons.

De  laatste rit van B naar A maak ik met het oude fietsje. In mijn blogje daarover schreef ik: “Ik hield van dit mooie huis met de mooie tuin”.
Nu maakte ik een paar dagen geleden nog eens de rit van A naar B. Ik mòest gewoon even kijken. De nieuwe bewoners hebben de hele tuin overhoop gehaald, en ik kon niet zo gauw zien of de oude appelboom er nog staat.

Het hielp me, om er even langs te rijden. Nu ligt het weer wat verder achter me. Het was belangrijk voor me om nu te gaan kijken.
Op die laatste dag, nu een jaar geleden, legde ik nog snel een borduurwerkje in de bloeiende struiken. En ook op moederdag 2019 liet ik dit hartje zien.
Het hartje heb ik nu helemaal opgevuld met wit. En er een randje omheen gemaakt. Een kussentje van gemaakt. En weet je waar ik het zojuist heb gefotografeerd?
In mijn eigen tuin! Echt waar: mijn wereld verging een beetje, en toen heb ik vorig jaar een nieuw appelboompje in mijn eigen tuin geplant.

Het bloeit nu….