Love-landschap in de Achterhoek

Vanaf het begin van de lockdown stond er ergens in de Achterhoek een extra fiets van mijn broer in een boerenschuur. Vandaag gingen mijn zus en zwager die fiets ophalen en ik ging gezellig mee. Een prachtig ritje door het zomerse land. De fiets was van mijn broer en hij heeft er zeven jaar gebruik van gemaakt. Met de trein ging hij naar een mooi dorp, vandaar met de bus verder, en bij een bushalte midden in het Achterland stapte hij dan uit. Vlakbij de bushalte was de boerderij waar zijn fiets mocht staan en daarop fietste hij dan nog een stuk verder naar zijn werkplek. En ’s avonds weer in omgekeerde volgorde.

Maar corona maakte een eind aan deze zeven jaren en mijn broer kreeg te horen dat hij niet meer terug kon komen. Vanmorgen gingen we bloemen brengen en van iedereen afscheid nemen. Eerst reden we het erf op van de boerderij. De boerin was aan het pruimen plukken en we bedankten haar van harte voor al die jaren waarop de fiets van onze broer bij hun op het erf mocht staan. “Ach ja, zei ze, wij weten wel wat het is om in zo’n situatie te zitten hoor. Je maakt soms dingen mee met je familie waarbij het heel fijn is als je door een ander geholpen wordt.” Ik vond het fijn om dat zo te horen en de hartelijkheid van deze mensen te ervaren. En we kregen nog pruimen mee….

Terwijl mijn zwager de fiets op de fietsendrager bevestigde, keek ik in de schuur waar alle machines stonden want daar stonden we naast. “Hier zou ik wel een mooie foto willen maken, dacht ik, maar ik heb niks meegenomen.” Toen deed ik een duik in de auto van m’n zus want daar had ik een bekend kussentje gezien. Lang geleden had ik een hartjes-quiltje aan m’n zus gegeven en toen ze er na verloop van tijd op was uitgekeken maakte ze er een autokussentje van. Wel leuk om dat dan weer te zien.

We namen nog afscheid op andere plekken en kozen de terugrit via de binnendoor-wegen want die zijn nu prachtig. Bij Bronkhorst staken we met de pont de IJssel over. Weer kwam het hartjes-kussen even uit de auto. In dit love-landschap voelden we ons vele jaren thuis maar nu komt het steeds verder achter ons te liggen. Afscheid is dingen Achter laten….