Mailtjes beantwoorden

Op zaterdagavond kreeg ik een bestelling van een halve jaargang Ariadnes van een bepaald jaar en dacht: “Tjonge, dat is best veel als je die bedragen bij elkaar optelt. Maar het is nu te laat om daar op te reageren, dat doe ik morgen dan wel. Dan zal ik haar wat korting aanbieden.” De volgend dag kreeg ik een nieuwe mail van dezelfde afzender waarin ze vroeg om de bestelling te annuleren. Ik mailde terug: “Als het totaalbedrag het probleem is, dan kan ik wel wat aan de prijs doen hoor, dat was ik toch al van plan om je aan te bieden.” Toen mailde ze weer terug dat ze bij toeval een hele jaargang van iemand heeft kunnen krijgen. “Fijn voor je, en dan stort ik het bedrag wel terug.” schreef ik, maar dat doe ik dan morgen wel want nu is het zondag. Zo schuif ik wel eens wat door.

De volgende dag kwam ik er pas aan toe om ook nog wat andere mailtjes te beantwoorden die nog waren blijven liggen, want ik krijg best veel vragen per mail. Er was een mailtje van iemand die een bepaalde Ariadne zocht (voor iemand anders, schreef ze erbij). Ze wist niet welk nummer het was, maar wel dat het uit 1984 moest zijn. Ze beschreef wat er op de voorkant moest staan. Ik keek in mijn shop of ik die voorkant herkende. Nee, ik zag niks wat aan haar omschrijving voldeed. Dus ik mailde terug dat ik die Ariadne helaas niet had. Toen ik dat deed, zag ik ook haar achternaam. Hé, dat is dezelfde achternaam als van degene die de halve jaargang bestelde en annuleerde. Is het soms dezelfde persoon? Voordat ik het mailtje verstuurde, vergeleek ik de namen en zag dat de voornaam niet hetzelfde was. Dus verstuurde ik toch m’n mailtje, dat ik de gezochte Ariadne helaas niet had.

Daarop kreeg ik weer een mailtje terug, en liet de zoekster weten dat ze die Ariadne echt héél graag wilde vinden. In zo’n geval bied ik dan aan om iemands mailtje in een apart mapje te bewaren. Als ik iets dan vindt, dan kan ik het juiste mailtje weer terugvinden.
Dus ik wilde al beginnen met m’n volgende antwoordmailtje, om aan te bieden haar zoek-opdracht onder m’n aandacht te houden, maar toen bedacht ik: “Als zij echt zò graag die Ariadne uit dat bepaalde jaar wil vinden, en iemand anders met dezelfde achternaam heeft mij net laten weten dat ze een bestelling van een halve jaargang annuleert omdat ze een hele jaargang heeft gekregen, dan kan ik die twee misschien wel bij elkaar brengen. Misschien kan de zoekster haar vraag dan wel stellen aan de jaargang-bezitter.” Daar dacht ik even over na, maar vanwege privacy ben ik toch altijd wat voorzichtig. Dus besloot ik om eerst de eerste persoon te mailen, want ik moest haar tòch nog mailen dat ik het bedrag van haar geannuleerde bestelling nu had teruggestort.

Dus ik schreef op dat ik een mailtje van iemand anders (met dezelfde achternaam) had ontvangen, en of ik haar mail-adres mocht doorgeven. Ook schreef ik dat ik het wel heel frappant vond, en vooruit, ik gaf ook haar voornaam door, want wie weet zou zij weten hoe dit nu toch kan. Al na vijf minuten kreeg ik antwoord: “Oh!! dat is mijn zus! Wat lief van haar! Mijn zus weet hoe graag ik die ene Ariadne wil, en nu is zij dus ook voor mij aan het zoeken!”

Nu mailde ik ook weer terug: Wat een topzus heb jij! Superleuk!
Inmiddels was het alweer avond en vond ik het te laat worden om nog te reageren naar de zus aan wie ik nog het laatste antwoord-mailtje moet sturen. Ik had die dag al 20 mailtjes gestuurd dus het was tijd om ermee te stoppen. Het is soms wel veel werk al die mailtjes, maar ik maak ook hele leuke dingen mee!