Als je naar het noordelijkste puntje van Europa kunt rijden (dat deden mijn man en zoon twee jaar geleden), dan moet het ook mogelijk zijn om naar het zuidelijkste puntje van Europa te rijden. Dat was de onweerlegbare redenering van mijn twee avontuurlijke mannen. Ze deden het en zijn nu weer terug! Vol met mooie verhalen en lekkere dingen die ze meenamen. Zo lag er vanmorgen ineens een complete (gerookte) varkenspoot naast mijn naaimachine. Ze legden er een houten plank onder, en gingen toen lekker snijden. Ze kondigden hun aktie aan als “wij wilden graag een echt mannending.” M’n zoon is zojuist weer vertrokken met die poot in z’n weekendtas, op weg naar z’n studiegenoten die wel willen helpen om die enorme ham op te eten. Ik ben wel onder de indruk van mijn ‘echte mannen’, die in een auto heel Europa doorreden! Toen ze het zuidelijkste puntje van Europa bereikt hadden, deden ze nog iets anders. Je kunt vandaar, van Gibraltar, namelijk Afrika zien liggen, en dan is het ook niet ver meer om er met een boot naar toe te varen. Dat deden ze en toen waren ze in Marokko. Daar kochten ze voor mij ook ‘een echt vrouwending’: deze twee kussens! Ik ben er blij mee! Vandaag heb ik enorm genoten van de verhalen en de foto’s, en van de veilige thuiskomst van mijn man en zoon. Daardoor stond de aandacht voor mijn half-jarige blog even stil, maar dat komt wel weer. Elke dag geblogd over handwerk, en soms sluipt er wat hamwerk tussendoor….