Merklap WE 2014

Een hele maand lang liet ik elke dag borduurwerken zien die gemaakt zijn door één mevrouw. Bovenin deze merklap zijn haar initialen te lezen: WE.
Veel van de borduurwerken heeft ze ook gesigneerd met die initialen, met nog een K erbij. Ik weet niet wat haar volledige naam was. Ik weet alleen een paar hoofdlijnen die ik van haar dochter hoorde.

Twee maanden geleden kreeg ik een mailtje van de dochter. Ze schreef dat haar moeder veel borduurwerken had gemaakt en daar zocht ze nu een goed plekje voor. Eigenlijk was ik het niet van plan om zoveel borduurwerken te kopen. Ik zou alleen maar even komen kijken. Ze woonde toch in de buurt, ik kon er op de fiets naar toe.

Maar toen ik ze zag, wist ik het. Dit is bijzonder! Ik vroeg of de dochter wat wilde vertellen over haar moeder. Borduren was haar passie. Vele uren heeft deze mevrouw geborduurd. Deze merklap maakte ze tien jaar geleden. Begin dit jaar is ze overleden. De merklap en de vele andere borduurwerken bleven voor de dochters.

“Weet je zeker dat je ze niet zelf wilt houden?” bleef ik aandringen. Maar nee, ze had er al wat uitgehaald en dat was genoeg. Als ze maar goed terecht kwamen, dat was haar grootste zorg. “Ik zal er zorgvuldig mee omgaan”, verzekerde ik haar.

Ik heb deze mevrouw WE nooit gekend. Maar ik heb haar deze maand toch een beetje leren kennen. Ze hield van de mooie kanten van het leven. Ze borduurde bloemen en vogels, landschappen en stillevens. En een heel aantal merklappen en nostalgische tafereeltjes. Dus dat betekent dat ze oog had voor de mooie kanten van het leven, en misschien ook wat heimwee had naar vroeger. Al bordurend heeft ze haar verlangens geuit, haar liefde voor schoonheid beleefd. Ze heeft gecommuniceerd met haar borduurwerken.

En ik mocht het deze maand met jullie delen.