“Het is voorzeker eene groote merkwaardigheid van het kleine Nederland, dat het in zoo vele provinciën en landstreken is verdeeld, welke ieder haren eigenaardigheden tongval, ieder hare eigendommelijke kleeding, zeden en manieren hebben, welke alle onderling van elkander verschillen. Geen gedeelte van ons vaderland toch, of het heeft iets kenmerkends, dat den bewoner van een ander oord des lands vreemds en zonderling voorkomt: namelijk, bij het min verbasterde volk, wonende op het land of in de kleine steden.”
En dan gaat de inleiding van een klein boekje over de “Merkwaardigheden van Hindeloopen” verder met te vertellen dat de bewoners van de grote steden alsook de aanzienlijke personen op de buitenverblijven zich al lang kleden en gedragen naar de regels van de Franse modewetten. Maar in bepaalde streken en dorpen worden de aloude tradities nog in ere gehouden. En nu komt het verrassende: al in 1855 werd opgemerkt dat die tradities bedreigd werden. En zo kwam iemand op het idee om al die tradities grondig te beschrijven. Dat boekje werd toen uitgegeven en bevatte tal van historische bijzonderheden omtrent de woningen, kleding, gebruiken en de taal der Hindelopers. Vanwege de onvervangbare waarde van dit geschrift als laatste registratie van de overlevering werd dit boekje in 1979 als fotografische herdruk uitgegeven (ter gelegenheid van de 60e verjaardag van het museum toen). Voor wie zich interesseert voor de achtergrond van deze rijke traditie met de prachtige klederdracht zijn dit twee leuke boekjes. Het andere boekje heet Taalproeven van Hindeloopen.
De foto maakte ik een paar maanden geleden in het museum van Hindelopen, toen we op doorreis vanuit Friesland tijd hadden om even de snelweg af te gaan. Een aanrader voor iedereen die op doorreis ook even tijd heeft, of die er een aparte reis voor wil maken. Het is een klein maar prachtig museum.