Met de hand afwerken

Het is voor velen vaak zo leuk geweest om iets kleins te borduren. Er zijn zoveel aansprekende voorbeelden en vaak heeft iemand dan zomaar zin om iets te borduren wat zo mooi stond afgebeeld in een boek of tijdschrift. Maar heel vaak bleven zulke borduurwerkjes dan liggen, wanneer ze klaar waken. Vooral oudere dames, die niet meer de beschikking hebben over een naaimachine, weten vaak niet goed hoe ze zo’n borduurwerkje nog kunnen afwerken. Ach, dan blijft het maar liggen; het borduren heeft in ieder geval tòch wat plezier gegeven. En vaak is er dan ook wel weer zin om aan nog weer een volgend borduurwerkje te beginnen.

Zo zijn er  heel veel van die kleine borduurwerkjes gemaakt, die onafgewerkt zijn gebleven. Sommige vrouwen hebben er een heel stapeltje van. Mooi om te zien, die kleine borduurwerkjes, maar nòg mooier als er iets van gemaakt kan worden. Deze boekenlegger viel me op, omdat hij met de hand is afgewerkt. Een goed voorbeeld van dat er niet altijd een naaimachine nodig is om iets af te maken. Misschien een stimulans voor anderen/ouderen om het ook zo te doen. Dan geeft zo’n borduurwerkje nog nèt iets meer plezier.

Na de warme dagen is het Vingerhoedskruid in mijn tuin al op z’n retour. Een paar stengels bloeien nog en hielpen me om dit blogje nu te schrijven. Ik was het al langer van plan, want ik wou dat afwerk-ideetje graag nog eens doorgeven, vooral aan oudere lezeressen. En ik weet er dus alles van: iets kan zomaar een heel tijdje blijven liggen! Maar het geeft voldoening als het tòch af komt!