Op een stoeltje naar Neeltje Jans kijken

Een etappe van de tour de France eindigt vandaag letterlijk middenin zee. Vanmiddag komt het wielerpeleton aan bij de Neeltje Jans bij de Oosterscheldekering en zijn alle ogen van sportliefhebbers gericht op dit prachtige bouwwerk in Zeeland. Wij waren daar een paar dagen eerder. We zagen alle dranghekken al klaarstaan, en een heleboel bordjes langs de wegen kondigden aan dat je daar op zondag 5 juli even niet kon rijden. Maar tijdens die warme dagen op 1 en 2 en 3 juli was het daar nog heerlijk rustig. We zaten lekker met onze stoeltjes op één van de vele mooie plekjes in Zeeland. Links zagen we de Zeelandbrug en rechts de Oosterscheldekering. Ik denk niet dat ik nu nog een tour-tourist een plezier kan doen met de lokatie van dit plekje, maar mocht je het toch een keer willen opzoeken dan vertel ik waar het is: in de buurt van Stompetoren. Met uitzicht op beide bruggen dus!

Uitzicht: daar gaat het allemaal om! Dit is het uitzicht vanaf een dijk bij West-Kapelle. Even later reden we langs die vuurtoren en zagen een bordje dat je hem ook kon beklimmen. Er kwamen net een paar toeristen naar beneden en die waren zo enthousiast dat we het ook waagden. Het was lang geleden dat we zoiets deden en we vonden het fijn om te merken dat het (weer) kon! En ook superlekker om met 35 graden bovenop de koele zeebries te vangen.

Schaduw: daar draait het ook allemaal om als het zo warm is. Daar bij West-Kapelle was een kilometerslange dijk waar je zo met je auto kon rijden. Dus niet òp de dijk, want daar zijn wel vaker wegen bovenop. Maar een soort promenade onderaan de dijk. En dat ging kilometerslang zo door. Overal stonden geparkeerde auto’s met met parasollen. We reden nog even door en vonden toen het allermooiste plekje: in de schaduw van de vuurtoren. Nu hadden we uitzicht èn schaduw.

Toen we weer thuis waren, kregen we een appje van onze zoon. Hij woont in Utrecht en zag een helicopter langs z’n flat vliegen. Voor de zekerheid zwaaide hij maar even. En daarna ging hij ook maar even naar beneden om naar de Tour de France te kijken. Als die door je stad rijdt, dan zou het ook gek zijn als je dat niet deed. Stond hij daar met een paar vrienden. “Zoef”, en het was weer voorbij. Nog een keer ‘Zoef’ en weer voorbij. Na een paar zoeven zeiden ze: “Zullen we dan maar gaan zwemmen?”

Best wel leuk, al die drukte bij de Tour de France in Nederland. En ook best wel grappig dat m’n zoon die wielrenners voorbij zag komen. En mooi dat Utrecht en Zeeland zichzelf kunnen presenteren door een uniek evenement met hoge promotiewaarde. Maar ik hou toch meer van de rust en de stilte. Deze foto is ook bij Stompetoren genomen. We hadden toen onze auto alweer ingepakt en waren op de terugweg. We hadden wat moeite om afscheid te nemen en kozen nog wat mooie pauzeplekjes uit. Zo heerlijk rustig daar!
Dus dit is eigenlijk ook een soort promotie van deze mooie provincie. Dit keer zelfs zonder enig handwerk op de foto’s. En al helemaal geen zoef….