Mijn eerste handwerkje!

Gele gebreide pannelappen

Voor deze ene keer: Eerstehandswerk!!

Mijn website en handwerkblog noemde ik “Tweedehandswerk” en in een korte uitleg op de over-mij-pagina geef ik een toelichting op die naam. “Tweedehands handwerk”, want dat wil ik graag verkopen, waarbij de boeken een steeds grotere plaats krijgen. En ook: Al mijn “tweede handwerken”, die in de loop der tijd gevolgd zijn op het allereerste. Ik kreeg goed handwerkles en mijn allereerste handwerkje van de lagere school kan ik me nog goed herinneren. Alleen weet ik niet meer hoe oud ik was. Zeven misschien? We leerden breien en deden dat met zachtgele wol of katoen (ook dat weet ik niet meer). Het ging me vlot af, en met elke centimeter keek ik of het al vierkant was.
Toen kwam er nog iets spannends: er moest een randje omheen. Dat leerden we ook en het was natuurlijk best moeilijk, om precies te weten waar je moest insteken in het breiwerk. Maar de tweede toer bleek ineens veel makkelijker, want nu kon je insteken op de ‘vasten’ van de vorige toer. En nu komt de herinnering waar het allemaal om gaat. Dat is de herinnering waarom dit handwerkje altijd in mijn gedachten is gebleven. Want dit is wat er gebeurde: we mochten ons handwerkje mee naar huis nemen om het thuis af te maken! Dat vond ik fantastisch! Direct na schooltijd begon ik er thuis gelijk aan, en ik haakte in snel tempo het hele witte randje om de pannelap. Maar toen was ik ineens klaar! Ach, wat jammer nou. Ik had nog zò graag verder willen haken! Maar de juf had gezegd dat een rand van twee toeren vasten voldoende was. Mijn zevenjarige brein verzon een oplossing en die was gauw gevonden: ik haalde het randje uit, en haakte het nòg een keer!

O, die heerlijke herinneringen aan de vroegere handwerkles! Toen is de basis gelegd voor mijn handwerkliefde.
En na al die jaren dat deze pannelappen in m’n herinnering waren geweest, heb ik ze vorig jaar nagemaakt: geel met een wit randje, precies als bijna 50 jaar geleden.

7 gedachten over “Mijn eerste handwerkje!”

  1. Wat ontzettend leuk, ook ik breide allereerst een paar pannenlappen, maar dan met witte streepjes tussen oranje banen. Daarna mocht er een wit randje eromheen gehaakt worden. Maar mijn tweede werkstuk, een prachtig borduurtje van 2 dansende muisjes met kleertjes aan, wat later als een leuke tas door de handwerk-non genaaid werd, dat was mijn favoriete handwerkles. Borduren dus. 😉
    Liefs, Ineke

  2. Wat een leuk verhaal Margriet….en je haalde het uit om het nóg een keer te haken!
    Mijn eerste handwerkje waren 3 lintjes van lossen die tot een haarbandje werden gevlochten.
    Daarna kwam een etuitje van vasten waar een balpen in paste en wat ik voor een ring ruilde met klasgenootje 🙂
    Tussendoor werden de eerste steekjes op een borduurlapje gezet.
    Ik kan me niet meer herinneren of we het een eerst afmaakten voordat we aan het andere mochten beginnen. Er kriebelt wel iets in mij van “een dag borduren en de andere dag iets anders”.
    We hadden 2x per week handwerkles…de jongens kregen dan handenarbeid…ik vond dat toen niet eerlijk!!

    Wij breiden en haakten altijd met katoen. Vaak in mooie zachte kleurtjes nog te zien aan de poppenjurkjes die bewaard zijn gebleven.

    Het is later nog helemaal goed gekomen met mij: handenarbeid boeit me niet meer…geef mij maar een borduur-, brei- of haaknaald in m’n handen en ik ben tevreden 🙂

  3. Hallo Ineke en Ine, jullie hebben ook leuke herinneringen en jullie eerste handwerkjes!
    We konden toen niet vermoeden dat we later met zoveel genoegen aan die eerste handwerklessen zouden terugdenken, anders hadden we zéker wel die allereerste breisels en handwerkjes bewaard.

    Die herinnering dat de jongens naar handenarbeid gingen en de meisjes naar handwerken, heb ik ook. Ik vond het de fijnste uurtjes van de schoolweek. En ik denk dat wij, meisjes, later méér profijt hebben van onze breilessen dan de jongens aan hun lessen om te leren figuurzagen.

  4. Nostalgie: Herinneringen aan de eerste handwerklessen…………….. Op zolder moet nog een doos staan met de toen gemaakte “kunstwerken”. Op de lagere school breiwerkjes met katoen. Nu hebben we katoen in alle kleuren, toen in een (vond ik) saaie kleur lichtgeel, lichtgroen en gebroken wit, Zwetende handjes en katoen die daardoor met een knarsend geluid over de breinaalden geduwd werd. Ik was handig, alles in de les ging me veel te langzaam, ik kon gelukkig vriendinnetjes helpen met gevallen en foute steken, dan mochten we sneller weer verder. Op de middelbare school werd het pas leuker, toen mocht je eindelijk je eigen fantasie gebruiken. Mijn moeder gebruikt nog altijd de pannenlappen van stof in de vorm van een vis met geborduurde randjes. Borduurgaren van mij zit nog steeds in een tasje met rits, een “kunstwerkje” van randen borduursteekjes met verschillende kleuren garen op gekleurd jute. Gevoerd en afsluitbaar met een rits. Alles met de hand in elkaar gezet. Leuk dat jouw blogberichtje zoveel herinneringen bovenhaalt. Toch maar eens de vliering op, om die doos te zoeken…………

    1. Hallo Tineke, wat leuk dat je nog een doos op zolder hebt met de werkjes van toen! Dat hebben niet veel handwerksters-van-nu maar heel veel van ons denken wel weer terug aan die belangrijke eerste kennismaking. Ach ja, die zwetende handjes en de plakkerige katoen die niet lekker over de naalden gleed…. wat heb je het mooi beschreven!
      En wat leuk dat je moeder nog steeds de pannelappen van vroeger gebruikt! Echt een uiting van moedertrots natuurlijk! Nog een kleine tip: maak nog eens een foto van die pannelappen.
      Nu de herinnering eenmaal op gang is gekomen denk ik dat die doos inderdáád maar eens van de vliering wordt gehaald! Leuk toch, al die herkenning en herinneringen!

  5. Ik heb gemengde gevoelens over het handwerken. Dat katoen om mee te breien was zo stug en stroef. En ging zo moeilijk van de naalden af. We mochten, ik denk in de vierde of vijfde klas, een pakje voor een baby naaien. Op de hand!! Wat een vreselijk werk. Het pakje was zó groot, we konden het zelf aan. Heb nog wel twee borduurwerkjes liggen. Daar heb ik geen herinnering aab, maar kijk er met plezier naar. Het zijn een boekomslag en een handwerkmapje. Lekker grote kruisjes borduren op grove stof. Nu bekijk ik met plezier mijn borduurboeken, maar het liefst quilt ik. En haken natuurlijk.l

    1. Hoi Mieke, wat grappig ook wel om daar nu op terug te kijken. Toen was het vast een vreselijk werk om met de hand zo’n pakje te naaien, maar nu maken we geheel vrijwillig nog veel grotere dingen, zoals een quilt!

Laat een antwoord achter aan miekequilt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.