Mijn mooie kussen

Mijn mooie kussen! Eindelijk af!
Een kussen als symbool van rust en ruimte.
Het is nogal groot uitgevallen en ik nam het mee naar buiten. Op zoek naar rust en ruimte? Dan kan ik beter maar weer gauw naar binnen gaan.
Al drie weken is het hier weer elke dag herrie. Op de hoek van het straatje had de gemeente eindelijk (na twintig jaar!) een veldje bloemen ingezaaid. Daar mochten we als bewoners een zomertje van genieten, maar nu wordt het weer gebruikt als opslagplaats. In de buurt wordt een extra fietspad aangelegd en de riolering en de glasbakken en de bergen zand werden op de hoek van onze straat gedumpt. De hele dag rijden vrachtwagens af en aan om de boel te brengen en te halen en te laden en te lossen. Telkens ‘bam!’ met die zware machines en die dreunen kun je hier goed horen. Niet leuk dus.

Er is zoveel wat niet leuk is. Vooral in het groot, en dan is een teleurstelling over drie weken herrie nogal gezeur. Het zullen wel weer drie maanden worden, want ze zijn nog lang niet klaar. Maar dat is óók gezeur. Met de beelden van wat er in de wereld gaande is – orkanen en overstromingen – is eigenlijk àlles ‘gezeur’. Ik kan ook blij zijn dat de gemeente een fietspad aanlegt en dat de verkeerssituatie verbetert. Maar toch, èlke dag die herrie in de straat (behalve zondag) is niet fijn. En na twintig jaar had ik het hier nu wel eens rustig willen hebben.
Dus ik legde even mijn kussen tegen het beton en ging weer naar binnen. Blij dat het af is!
(hier liet ik de foto’s zien van toen ik nog bezig was met kleuren kiezen)

Bewaren

Bewaren