Molens borduren

Wie vlakbij een molen woont boft, want molens zijn mooi om naar te kijken en mooi om vlakbij te wonen. In onze eervorige woonplaats hadden we die bof: we woonden vlakbij een molen met de mooie naam Ceres. En hij stond aan een sloot en daar hebben we nog op geschaatst met onze kinderen. “Nog éven, nog éven doorschaatsen. Tot aan de molen.” En toen weer terug, met onze kleine schaatsertjes naast ons. Mooie herinneringen aan een gezinstijd in een waterrijk gebied. Dus ik zou die Ceres-molen op het voorbedrukte stramien zelf kunnen borduren, maar ik heb vroeger al genoeg molens geborduurd dus deze vier stukken stramien zet ik in m’n shop. Waarschijnlijk is het stramien bedoeld geweest voor een schellekoord en heeft iemand de molens losgeknipt. Ze was ook al aan één van de molens begonnen: Aeolus uit 1790 heeft bovenin een half geborduurde wiek. Ach, wat ziet dat er triest uit: er klopt niks van en de kruisjes zijn een rommeltje. Er zaten ook nog een paar strengetjes garen in het zakje met deze stukjes stramien, en er rolde ook nog een naald uit. Met een vlijmscherpe punt. Ja, geen wonder dat het dan niet lukt. Deze mevrouw of het meisje dat dit wilde borduren was dus vol goede moed van start gegaan maar na één klap van de wiek heeft ze moeten opgeven omdat het niet lukte. Borduren op stramien gaat het beste met een naald met een stompe punt, en het spijt me dat ze dat niet wist. Maar nu kunnen borduursters die in de buurt van de Prinsenmolen, St. Antonis, Ceres en Aeolus misschien nog blij zijn met deze stukjes voorbedrukt stramien.

Van het populaire boek Nederland in kruissteek heb ik ook weer een exemplaar. Daar staan ook een paar mooie molens in, maar dan moet je weer tellen. Het leuke van voorbedrukt stramien is: niet al te veel nadenken en tòch lekker borduren.

Bewaren