Op de terugweg naar huis. Het was al avond, maar nog steeds 25 graden. Auto langs de kant gezet, en even een eindje het bos in gewandeld.
Vanaf dit heuveltje zag ik een bankje in het avondzonnetje. Daar wilde ik wel even op zitten.
Uitzicht vanaf het bankje op het heuveltje waar ik net nog op had gestaan. Dit is het móóiste stadium van de bomen. Het prille frisse groene en ook rode blad van de beuken. Er waren een paar ganzen woest heen en weer aan het vliegen en die maakten een heel spektakel.
Ik zat maar heel kort op het bankje, want toen bedacht ik me dat ik ook wel op het gras kon zitten, met m’n voeten in het water.
M’n meegenomen borduurwerkje was niet nodig, ik had het te druk met kijken en luisteren en niks doen.
Hier keek ik naar vanaf mijn waterkant-plekje. Ik wachtte net zo lang tot de zon genoeg was gezakt tot ik deze foto kon maken.
Wie gaat er nou borduren tijdens zo’n Monet-moment?
Ik pakte m’n spulletjes weer op en liep naar de auto en ging naar huis. Wat was het mooi daar!