Als je in Enkhuizen woont, dan heb je maar een wazige foto nodig om te weten dat daar in de verte de Drommedaris staat. Deze Zuiderpoort uit 1540 was een verdedigingstoren ter beheersing van de haventoegangen. En nu is het een markant gebouw wat iedereen (die daar in de buurt woont) kent. Deze Drommedaris was ook de aanleiding tot een leuk klein boekje wat ik wil aanbevelen, en dat wordt zo’n lang verhaal, dat ik twee foto’s nodig heb om het verhaal aan op te hangen, dus ook deze foto van de Drommedaris-achter-de-ophaalbrug. De mevrouw die het leuke boekje “Monumenten in kruissteek” maakte, schreef in 1969 dat een familielid geëmigreerd was naar Amerika en dat ze haar een herinnering aan haar oude stad Enkhuizen wilde meegeven. En zo tekende ze zelf een kruissteekpatroon. Later volgde een geborduurd gebouw voor iemand in Californië, en nog één voor iemand in Afrika. De ontvangers bleken het zo te waarderen dat mw. Buningh doorging met ontwerpen en zo ontstond een heel boekje.
Als een huis of kerk een paar eeuwen oud is, krijgt ze een zekere charme. “Deze oude schoonheid
heeft voor ons allen veel te betekenen, iedere dag dat wij ermee te maken hebben. De één komt ’s morgens door de oude stad als hij naar zijn werk moet, de ander bezoekt haar ’s middags om te winkelen. Weer anderen komen opzettelijk als toerist genieten van de sfeer die er hangt. Maar ook de eerstgenoemde, die er om zo te zeggen onoplettend doorheen loopt, ondergaat de invloed van de omgeving. Het is dan ook van groot belang of de dagelijkse dingen om ons heen mooi zijn of lelijk. Tot die dingen behoort niet alleen ons interieur thuis, maar ook het geheel van straten en pleinen buitenshuis”. (Uit het voorwoord: vroeger waren ze ook breedsprakig, net als ik nu).
Nog meer inleiding: “Op allerlei manieren kunnen wij de schoonheid van onze oude gebouwen vastleggen. De eeuwen door zijn zij getekend en uitgeschilderd. Zij zijn zelfs, al of niet in kleuren, terechtgekomen op theekopjes en ontbijtbordjes. Sedert de fotografie is uitgevonden, zijn zij ontelbare malen gefotografeerd. Zo lang er reclame gemaakt wordt, zijn ze door de reclame-tekenaar als onderwerp gekozen voor hun affiches. Het zal echter nog maar zelden gebeurd zijn dat zij in borduursel worden afgebeeld.”
Ik krijg steeds meer plezier in die inleiding, want ik vind dat ze echt een punt heeft. 
Dus ik citeer verder: “Toch, wanneer wij erover nadenken, kan niet worden ontkend, dat ook dit een alleraardigste manier is om met een oud gebouw bezig te zijn. Er wordt voor het borduursel een tekening gemaakt, die naar de aard van het werk niet zo precies kan zijn. Allerlei details, moeten worden weggelaten. Tekenkunst is de kunst van het weglaten. En een ontwerp voor een borduursel, dat een oud gebouw voorstelt, kan dan ook best, in alle bescheidenheid, een soort van kunststukje zijn. Te meer omdat het in kleur wordt uitgevoerd en de kleuren met smaak moeten worden gekozen.”
Nu vind ik het toch echt tijd om te besluiten. In m’n shop kun je bij dit boekje lezen welke gebouwen-in-kruissteek er nog meer in worden aangeboden. Een leuk boekje!
(PS de foto’s maakte ik vorig jaar, bij een bezoek aan het Zuiderzeemuseum. Naar aanleiding van mijn blogjes over het Openluchtmuseum in Arnhem, vroeg een lezeres of ik ook dit Zuiderzee-Openluchtmuseum kende. Jazeker! Eveneens een prachtig museum! En als je daar ook een keer naar toe gaat, dan kom je vanzelf die markante toren tegen.)
Boekje is al besteld. Ik ga op zoek naar meer!
Jeugdsentiment. Ik ben geboren in Enkhuizen en woonde er tot mijn bijna 23e…………. Enne, je snapt dus wel dat het Buitenmuseum in Enkhuizen mijn favoriet is boven het Openluchtmuseum in Arnhem? Ik ben verzot op de sfeer (en de taal) in West-Friesland. Met dit weer is zwemmen in het IJsselmeer ook heel fijn!
Hoi Tineke! Ja, dat snap ik zeker, dat je verzot bent op de sfeer en taal van West-Friesland.
Ik heb er ook gewoond, vroeger.
O, om nu in het IJsselmeer te zwemmen! Gewèldig! Daar bij dat fijne strandje bij Enkhuizen. Of bij Andijk…. Oh……. I want to be there now…..