Mozaa

Vroeger ging ik met mijn kinderen wel eens een speelgoedwinkel in. Dan mochten ze iets uitzoeken.
Nu is het andersom: mijn dochter nam mìj mee een speelgoedwinkel in! Twintigers en dertigers zijn tegenwoordig veel beter thuis in spelletjes dan hun ouders. Ik bevond me dus in goed gezelschap toen ik laatst in een gezellige stad door m’n dochter mee naar binnen werd genomen. Een grote winkel boordevol spelplezier. O ja: eerst had ik háár meegenomen in een wolwinkel, en dat werkte goed uit want nu kan ze weer breien, nadat ze dat meer dan twintig jaar niet had gedaan.

Ik zei dat ik wel eens een soort opvolger wilde van Rummicub. Niet te moeilijk, maar gewoon een simpel spelletje waar je jarenlang mee vooruit kunt. En dat werd Mozaa. Dat spelen mijn lief en ik nu elke avond onder de koffie. Gewoon even kaartjes aanschuiven en precies genoeg uitdaging. De regels ga ik niet uitleggen (wie het ook wil kopen heeft het gauw genoeg door). Maar ik ging natuurlijk wel iets anders er òp leggen, op het spelletje van gisteravond. Een leuk probeerseltje van weven, in precies dezelfde kleuren als de spelkaartjes. Ik heb nog zo’n leuk proeflapje en daar ga ik volgende keer wel wat over schrijven. Maar dan moet ik eerst weten of dit inderdaad volgens de techniek van het Dubbelweven is gedaan. Weet iemand dat?